Wąż pożarniczy
Z Wikipedii
Wąż pożarniczy, wąż strażacki - jeden z elementów wodnej armatury pożarniczej. Służy do podawania wody jako środka gaśniczego.
Rozróżniamy:
1. Węże ssawne W-52, W-52, W-75, W-110, W-150,
Są to węże mające wbudowany oplot druciany zapobiegający spłaszczeniu podczas zasysania wody z otwartego zbiornika (np. z rzeki). Służą zazwyczaj do zasysania wody, a także środka pianotwórczego. Nie są przystosowane do pracy z ciśnieniem wyższym niż atmosferyczne. Węże W-25 i W-52 są stosowane zazwyczaj do zasysania środka pianotwórczego za pomocą zasysaczy liniowych i autopomp pożarniczych
Standardowe długości wynoszą:
- dla węży ssawnych W-25 i W-52 - 1 m
- dla węży ssawnych W-75, W-110, W-150 - 2,4 m i 1,6 m
2. Węże tłoczne W-25, W-52, W-75, W-110, W-150,
Są to węże bez drucianego oplotu, łatwo zwijalne, mające wewnątrz koszulkę z tworzywa (zmniejszający opór podczas tłoczenia wody) Służą do tłoczenia wody, a także wodnych roztworów środka pianotwórczego do miejsca pożaru.
Standardowe długości wynoszą:
- dla wszystkich rodzajów węży - 20 m i 15 m
Wszystkie węże muszą mieć nasady umożliwiające podłączenie ich z jednej strony do motopompy (lub autopompy) zaś z drugiej do prądownicy (węże tłoczne) i smoka ssawnego (węże ssawne).
