Władysław Ślewiński
Z Wikipedii
Władysław Ślewiński (ur. 1 czerwca 1854 lub 1856 r. w Białyninie koło Mikołajewa, zm. 27 marca 1916 lub 1918 r. w Paryżu), malarz, jeden z przedstawicieli Młodej Polski i secesji.
[edytuj] Życiorys
W 1886 przejął odziedziczony po matce majątek Pilaszkowice, co w krótkim czasie doprowadza go do ruiny. W 1888 musiał uciekać przed podatkami do Paryża. W latach 1888-1890 studiował w paryskiej Académie Colarossi. Był związany ze Szkołą Pont Aven Paula Gauguina. W latach 1908-1910 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Umarł w Paryżu, został pochowany na cmentarzu w Bagneux.
[edytuj] Twórczość
Malować rozpoczął późno i prawie wszystkie lata okresu twórczego spędził we Francji. Częstym tematem jego prac było morze. Malował liczne martwe natury, pejzaże. Fale malowane wielokrotnie – pejzaże skromne, surowe, spokojne. Z Gauguinem i secesją łączyły go środki wyrazowe: uproszczenia i spłaszczenie plamy barwnej oraz linearyzm.
W malarstwie posługiwał się delikatną linią, bardziej wyczuwalna niż widziana, co widoczne jest m.in. w obrazie Czesząca się, gdzie zarówno motyw długich jak fale lejących się włosów jak i miękkość oraz płynność form nasuwają myśl o ulubionych przez styl kształtach i układach. Z okresu, gdy przebywał w Krakowie pochodzi Sierota z Poronina – w ciemnej, zgaszonej gamie syntetycznie ujętych, szerokich plam barwnych.
