Wielopole (jurydyka)
Z Wikipedii
Wielopole to jurydyka założona w roku 1693 dla rodziny Wielopolskich, skąd przyjęto nazwę. Obecnie obszar jej znajduje się w granicach dzielnic Śródmieście i Wola m.st. Warszawy. Ratusz jurydyki znajdował się przy ulicy Krochmalnej 17 (hip. 1011).
Projekt urbanistyczny na zlecenie Marii Anny Wielopolskiej, siostry królowej Marii Kazimiery Sobieskiej, wykonał Tylman z Gameren. Zlokalizowana została na przedłużeniu ul. Senatorskiej i znajdowała się w obrębie ulic: Elektoralnej, Żabiej, Granicznej, Grzybowskiej i Ciepłej[1].
Z założenia jurydyka ta skupiać miała najzamożniejszą szlachtę, okresowo przebywającej w stolicy przy okazji elekcji i sejmu. W związku z tym Wielopole przewidziane było od początku pod parcelację z uwzględnieniem trzech typów zabudowy:
- wzdłuż granic jurydyki zlokalizowano zabudowa segmentowa przeznaczona na wynajem,
- pasa dworów szlacheckich przylegających do pasa zewnętrznego,
- wnętrze jurydyki przeznaczone zostało na magnackie założenia pałacowe.
Około 1730 przerwana została planowana zabudowa jurydyki poprzez przymusowy wykup ziemi przez króla Augusta II pod budowę Koszar Gwardii Koronnej[1] na późniejszym Mirowie.
W gabinecie rycin BUW zachowało 17 planów tej jurydyki[1], wynika z nich m.in. że jurydyka została rozplanowana na nieforemnym czworoboku o wymiarach podanych w łokciach, a odpowiadających w metrach: 525,98 x 508,19 x 450,12 x 657,04. Teren założenia, podzielony został na cztery części o zbliżonej powierzchni z wrysowanym krzyżującym się układem głównych ciągów komunikacyjnych i był z czasem modyfikowany.
Dużą rolę w jurydyce odegrał rynek, tzw. Targowica Wielopolska, która wraz z sąsiednim placem Mirowskim i uliczkami stała się później największym warszawskim targowiskiem. W 1712 rozpoczęto tu budowę Pałacu Lubomirskich, a w 1759 roku powstała pierwsza warszawska kawiarnia. Jurydyka ta miała też znaleźć się na zachodnim krańcu Osi Saskiej, jednak kolidujący z planem Pałac Lubomirskich nie został rozebrany[2]. Rynek jurydyki z czasem zyskał nazwę Plac Żelaznej Bramy.
[edytuj] Źródła
[edytuj] Bibliografia
- Encyklopedia Warszawy, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1994