Wierzba rokita
Z Wikipedii
Wierzba rokita | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | wierzbowce |
Rodzina | wierzbowate |
Rodzaj | wierzba |
Gatunek | wierzba rokita |
Nazwa systematyczna | |
Salix rosmarinifolia L. |
Wierzba rokita, rokita (Salix rosmarinifolia) - gatunek niskiego krzewu należącego do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie i w Azji. W Polsce głównie na niżu. Roślina pospolita
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Krzew osiągający do 1 metra wysokości, słabo rozgałęziony, z pędami częściowo czołgającymi się pod ziemią.
- Pędy
- Gałązki wzniesione prosto do góry, cienkie i elastyczne, koloru czerwonobrunatnego. Pączki oraz zeszłoroczne pędy nieco omszone. Pączki drobne, okrągławe, nieco zaostrzone.
- Liście
- Podłużnie eliptyczne lub wąskolancetowate, o długości 15-45 mm, szerokość 4-8 razy mniejsza od długości. Pod spodem, a czasami i z wierzchu przylegająco, jedwabiście owłosione, płaskie, lub słabo podwinięte. Są całobrzegie i posiadają 8-16 par nerwów bocznych, słabo wystających po spodniej stronie. Przylistków zwykle brak (szybko odpadają). Liście nie czernieją podczas schnięcia.
- Kwiat
- Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami pojawiają się przed rozwojem liści – od kwietnia do maja. Kotki jajowato-kuliste, o długości 5-12 mm, bez szypułek (siedzące). Ich dwubarwne przysadki mają jasna lub purpurową nasadę, a górną część rdzawą lub czarną. W kotkach żeńskich owłosione słupki o czerwonych znamieniach wyrastają na trzoneczku krótszym od zalążni. Szyjki słupka brak, lub jest bardzo krótka. W kotkach męskich pręciki o czerwonych, wolnych i zwykle nagich nitkach, miodniki (po 1 w każdym kwiatku) złocistożółte, jajowatego kształtu. Młode pylniki czerwone lub purpurowe, w czasie pylenia przybierają żółty kolor, potem stają się brunatne lub czarniawe. Roślina owadopylna, miododajna i wiatrosiewna.
- Biotop, wymagania
- Gatunek charakterystyczny głównie dla obszarów nizinnych. Rośnie na terenach wilgotnych, torfowiskach, mokrych łąkach, rzadziej na piaskach i w widnych lasach sosnowych. Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl./O/All. Alnetea glutinosae i Ass. Betulo-Salicetum repentis.
[edytuj] Zmienność
Tworzy liczne mieszańce z : wierzbą iwą, w. pięciopręcikowa, w. purpurowa, w. siwą, w. szarą, w. uszatą, w. wawrzynkową, w. wiciową.
[edytuj] Bibliografia
- W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.