Wiklina
Z Wikipedii
Wiklina - młode pędy kilku gatunków wierzb, które po obróbce wykorzystywane są w wikliniarstwie (plecionkarstwie).
Wikliną nazywa się także popularnie wierzbę purpurową.
Spis treści |
[edytuj] Stosowane gatunki wierzby
Materiał pozyskuje się z następujących gatunków wierzb[1]:
- wierzba amerykańska, amerykanka – Salix cordata 'Americana' (syn. S. americana),
- wierzba wiciowa, konopianka - Salix viminalis,
- wierzba migdałowa - Salix amygdalina,
- wierzba purpurowa - Salix purpurea.
Rzadziej stosuje się inne gatunki, np. wierzbę wawrzynkową S. daphnoides, iwę S. caprea, długokończystą S. dascyclados, białą S. alba, laurową S. pentandra, kruchą S. fragilis, szarą S. cinerea, siwą S. eleagnos.
[edytuj] Obróbka
Pozyskane młode pędy, po przesortowaniu moczone są przez kilka dni w wodzie na otwartym powietrzu. Z pędów tych następnie zdzierana jest kora i wystawia się je na działanie słońca lub suszy w suszarniach. Powstałe w efekcie kije i pręty wiklinowe nabierają charakterystycznej złotej barwy.
[edytuj] Zastosowania
Z wikliny wykonuje się kosze, wózki dziecięce, ozdoby itp. Wykorzystywana jest także jako wysokoenergetyczny surowiec opałowy.
Wiklina to również materiał, z którego w IV wieku p.n.e. buddyjscy mnisi wykonywali trumny dla swoich wrogów. Fakt ten został zapisany w księdze Hajtu, która znajduje się w Londyńskim Tower[potrzebne źródło].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Waldemar Martyn, Marek Jońca: Uprawa wierzby i możliwości wykorzystania (pl). [dostęp 11 lipca 2007].
