Wojciech Szymańczyk
Z Wikipedii
Wojciech Szymańczyk (ur. 19 lutego 1943 r. w Poznaniu, zm. 22 listopada 1996 r. w Poznaniu) - polski łucznik, olimpijczyk z Montrealu. Syn Zenona i Eryki (z d. Bakoś).
W latach 1964-1965 należał do klubu sportowego Start Poznań, a od 1966 r. do 1996 r. do klubu Surma Poznań.
Ukończył Technikum Mechaniczne w Poznaniu, klasę o specjalności mechanik precyzyjny. W 1973 r. został uhonorowany tytułem Mistrz Sportu i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. W tym samym roku został także Najlepszym Sportowcem Wielkopolski. Był żonaty i miał dwoje dzieci.
Podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w trakcie strzelania uległ kontuzji, w wyniku której pęknięta nasadka spowodowała uszkodzenie tętnicy lewego przedramienia. Był niepełnosprawny po chorobie Heinego-Medina.
[edytuj] Osiągnięcia sportowe
- 1965 - złoty medal Mistrzostw Polski Niepełnosprawnych;
- 1967 - złoty medal Mistrzostw Polski Niepełnosprawnych;
- 1970 - złoty medal Mistrzostw Polski Niepełnosprawnych;
- 1971 - złoty medal Mistrzostw Polski w wieloboju indywidualnym;
- 1973 - złoty medal Mistrzostw Polski w wieloboju indywidualnym;
- 1973 - 4. miejsce na Mistrzostwach Świata, Grenoble (wielobój indywidualny);
- 1974 - złoty medal Mistrzostw Polski Niepełnosprawnych;
- 1974 - złoty medal Mistrzostw Polski w wieloboju indywidualnym;
- 1975 - 4. miejsce na Mistrzostwach Świata, Interlaken (wielobój drużynowy - razem z Janem Popowiczem i M. Szymczakiem);
- 1976 - 22. miejsce podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 4-boju indywidualnym;
- 1980 - 4. miejsce na Olimpiadzie Inwalidów w Arnhem.
[edytuj] Bibliografia
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński; Leksykon Olimpijczyków Polskich 1924-2006, Fundacja Dobrej Książki, Warszawa 2007, ISBN 9788386320103