Woskownica europejska

Z Wikipedii

Woskownica europejska
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	woskownicowce
Rodzina	woskownicowate
Rodzaj	woskownica
Gatunek	woskownica europejska
Nazwa systematyczna
Myrica gale L.
Kategoria zagrożenia w Polsce (CzL) EX EW E [E] V [V] R Kategoria: wymierający na izolowanych stanowiskach
Galeria zdjęć i grafik

Woskownica europejska (Myrica gale) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny woskownicowatych. Występuje nad morskimi wybrzeżami w Ameryce Północnej, Azji i w Europie, W Polsce jest rośliną bardzo rzadką, występuje jedynie w niewielu miejscach nad Bałtykiem, największe jej skupienia znajdują się nad Zalewem Szczecińskim.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Zagrożenia i ochrona 3 Przypisy 4 Bibliografia

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Krzew osiągający wysokość do 0,5-1,5 m. Cała roślina wydziela przyjemny aromatyczny zapach, który utrzymuje się dość długo również po jej zasuszeniu.

Pędy

Gałązki nagie i gładkie. Całe pędy oraz pączki pokryte licznymi drobnymi gruczołkami wydzielającymi złocistego koloru, bardzo drobne kropelki żywicy. Pączki jajowato zaostrzone i przeważnie pojedynczo wyrastające.

Liście

Ulistnienie skrętoległe. Liście krótkoogonkowe, jajowate lub lancetowate, z klinowatą nasadą, ostro zakończone, w górnej części płytko ząbkowane. Mają do 6 cm długości, są skórzaste, spodem filcowato owłosione i posiadają liczne gruczołki.

Kwiaty

Zebrane w ciemnowiśniowej barwy, siedzące kotki męskie i żeńskie, woskownica jest bowiem rośliną dwupienną. Kotki męskie są dwukrotnie dłuższe od żeńskich i zawierają przeważnie po 4 pręciki w kwiatach. W kwiatach żeńskich słupek złożony jest z 2 owocolistków i posiada 2 nitkowate znamienia. Kwitnie od kwietnia do maja.

Owoc

Pokryty woskiem niewielki pestkowiec.

Biotop, wymagania

Nadmorskie torfowiska i zarośla. Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl/O/All. Alnetea glutinosae i Ass. Myrico-Salicetum auritae^[1]

[edytuj] Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Występuje tylko na ok. 50 stanowiskach. Największym zagrożeniem dla tego gatunku są zmiany siedlisk, na których występuje, szczególnie osuszanie terenów. Dla jej ochrony utworzono na Pomorzu kilka rezerwatów przyrody i użytków ekologicznych.

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)^[2] w grupie gatunków wymierających, silnie zagrożonych wymarciem na izolowanych stanowiskach, poza głównym obszarem występowania (kategoria zagrożenia [E]).

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
2. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5. 

[edytuj] Bibliografia