Wyspa Bouveta
Z Wikipedii
Bouvetøya Wyspa Bouveta |
|||||
|
|||||
Język urzędowy | norweski | ||||
Status terytorium | terytorium zależne | ||||
Zależne od | Norwegii | ||||
Głowa terytorium | król Harald V | ||||
Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
58,5 km² 0% |
||||
Liczba ludności (2007) • całkowita • gęstość zaludnienia |
0 osób/km² |
||||
Jednostka monetarna | korona norweska (NOK) | ||||
Rok utworzenia | przekazanie przez Wielką Brytanię 1925 |
||||
Strefa czasowa | UTC 0 | ||||
Kod ISO 3166 | BV/BVT/074 | ||||
Domena internetowa | .bv | ||||
Wyspa Bouveta (norw. Bouvetøya) – należące do Norwegii terytorium zależne będące bezludną wulkaniczną antarktyczną wyspą na południowym Atlantyku w kierunku południowo-zachodnim od Przylądka Dobrej Nadziei.
[edytuj] Geografia
Powierzchnia Wyspy Bouveta wynosi 58,5 km² i jest prawie cała pokryta przez lodowce. Brak portu, statki muszą zakotwiczać z dala od brzegu. Lodowce z grubych warstw lodu tworzą wysokie urwiska spływające do morza albo na czarne plaże wulkanicznego piasku. Również 29,6 km linii brzegowej jest często otoczone przez lodowy pak. Najwyższym punktem na wyspie jest Olavtoppen, który sięga do 780 m n.p.m..
Wyspa Bouveta jest uważana za najbardziej samotną wyspę świata. Najbliższym lądem jest Ziemia Królowej Maud na Antarktydzie, oddalona o 1600 km w kierunku południowym.
[edytuj] Historia
Wyspę Bouveta odkrył 1 stycznia 1739 francuski żeglarz i odkrywca Jean-Baptiste Charles Bouvet de Lozier, który dowodził francuskimi statkami Aigle i Marie. Jednak położenie wyspy nie zostało dokładnie ustalone, ponieważ Bouvet nie opłynął wyspy i pozostało niejasnym czy była to na pewno wyspa, czy część kontynentu.
Wyspa nie była odwiedzana aż do 1808, kiedy to zawitał tam statek wielorybniczy dowodzony przez niejakiego Lindsaya, ale nikt nie wyszedł na ląd. Pierwsze pomyślne zbliżenie do lądu nastąpiło w 1822, kiedy kapitan Morrell pomyślnie wylądował, polując na foki. W 1825 niejaki kapitan Norris lądował na wyspie nazywanej odtąd Wyspą Liverpool i przyłączył ją dla Wielkiej Brytanii. W 1898 niemiecka wyprawa Carla Chuna, płynąca statkiem Valdivia, dotarła do wyspy, ale nie wysadziła załogi. Pierwszy dłuższy pobyt na wyspie miał miejsce w 1927, kiedy to norweska załoga przebywała na niej około miesiąca, co stało się powodem terytorialnych pretensji Norwegii względem wyspy. Wielka Brytania zrzekła się praw do wyspy na rzecz Norwegii w następnym roku i 1930 roku wyspa została przyłączona do Norwegii.
W 1971 Wyspa Bouveta i otaczające ją wody terytorialne zostały ogłoszone rezerwatem przyrody. Wyspa nie jest zamieszkana, istnieje tu jedynie zautomatyzowana stacja meteorologiczna, umieszczona przez Norwegów w 1977. Wyspa posiada jednak przydzieloną domenę internetową najwyższego poziomu .bv. Domena nie jest używana.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Terytoria na południe od 60°
Australijskie Terytorium Antarktyczne • Brytyjskie Terytorium Antarktyczne • Dependencja Rossa •
Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne (częściowo na północ od 60°) • Wyspa Piotra I •
Ziemia Królowej Maud
Terytoria na północ od 60°
Georgia Południowa i Sandwich Południowy • Wyspa Bouveta • Wyspy Heard i McDonalda
Integralne części państw i terytoriów położonych poza Antarktyką
Antarktyda Argentyńska (część Argentyny) • Chilijskie Terytorium Antarktyczne (część Chile) •
Gough (część Świętej Heleny) • Macquarie (część Australii) • Wyspy Księcia Edwarda (część RPA)
Akershus • Aust-Agder • Buskerud • Finnmark • Hedmark • Hordaland • Møre og Romsdal • Nordland • Nord-Trøndelag • Oppland • Oslo • Østfold • Rogaland • Sogn og Fjordane • Sør-Trøndelag • Telemark • Troms • Vest-Agder • Vestfold
Terytoria zależne
Jan Mayen • Svalbard • Wyspa Bouveta • Wyspa Piotra I • Ziemia Królowej Maud