Zamek w Kórniku
Z Wikipedii
Zamek w Kórniku - Jego początki sięgają średniowiecza. Pierwotna budowla obronna została wzniesiona w XIV wieku z inicjatywy Wyszoty, brata poznańskiego biskupa Mikołaja. Budowla otoczona była fosą, dostęp do niej był możliwy przez most zwodzony oraz spuszczaną okutą kratę. Do dziś z tego okresu zachowały się stare mury i piwnice obiektu. Przebudowy dokonywane przez kolejnych właścicieli dóbr kórnickich (Górkowie, Nałęcz Czarnkowscy, Grudzińscy) zmieniały stopniowo wygląd zamku. W połowie XVI wieku zamek rozbudowano i zwiększono jego funkcje obronne. W XVIII wieku Teofilia z Działyńskich przeobraziła średniowieczny zamek w barokowy pałac.
Obecny neogotycki kształt jest zasługą Tytusa Działyńskiego, który zrealizował zmodyfikowany przez siebie wspólnie z M. Cybulskim projekt Karla Friedricha Schinkla. Prace przy remoncie i przebudowie zamku prowadzone były także przez syna Tytusa, Jana Działyńskiego.
Po bezpotomnej śmierci Jana, zamek odziedziczył jego siostrzeniec, Władysław Zamoyski. W 1924 r., tuż przed swoją śmiercią, bezdzietny Zamoyski przekazał całe swoje dobra, w tym zamek wraz imponująca kolekcją dzieł sztuki, zbiorami bibliofilskimi i ogrodem dendrologicznym (Arboretum Kórnickie) narodowi polskiemu. Darowizną zarządzała fundacja "Zakłady Kórnickie" (reaktywowana ustawą w 2001 roku). W czasie wojny zbiory w znacznej części zostały rozgrabione. Obecnie w zamku mieści się muzeum z wieloma unikatowymi eksponatami, m.in. meble różnych stylów i epok, obrazy mistrzów polskich i europejskich, rzeźby, kolekcje numizmatyczne, militaria polskie i wschodnie, wyroby rzemiosła artystycznego z porcelany i srebra oraz zbiory etnograficzne i przyrodnicze z Australii i Oceanii oraz Biblioteka Kórnicka PAN.
Jak głosi legenda, nocami po parku i zamkowych komnatach przechadza się Teofilia z Działyńskich, zwana "Białą Damą".
