Zbigniew Preisner
Z Wikipedii
Zbigniew Preisner, prawdziwe nazwisko Kowalski, (ur. 20 maja 1955 w Bielsku-Białej) - polski kompozytor muzyki filmowej oraz teatralnej, znany m.in. ze współpracy z Krzysztofem Kieślowskim. Członek Francuskiej Akademii Sztuki i Techniki Filmowej.
[edytuj] Biografia
Preisner urodził się 20 maja 1955 roku w Bielsku-Białej. Uczył się grać na gitarze i fortepianie. Już w liceum zaczął komponować, nigdy jednak nie ukończył żadnej szkoły muzycznej. Samodzielnie uczył się grać - ze słuchu odtwarzał wysłuchane nagrania. Studiował historię oraz filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
W 1977 roku związał się z "Piwnicą pod Baranami". Pod wpływem Zygmunta Koniecznego zaczął pisać muzykę do "piosenek artystycznych". Po sukcesach w Piwnicy rozpoczął współpracę ze Starym Teatrem w Krakowie. Potem przyszedł czas pierwszych kompozycji filmowych. W 1982 roku pracował nad Prognozą pogody razem z Antonim Krauze, dzięki któremu poznał Krzysztofa Kieślowskiego. Film Bez końca zapoczątkował stałą współpracę z Kieślowskim. Razem ze scenarzystą Krzysztofem Piesiewiczem stworzyli telewizyjny cykl Dekalog, Podwójne życie Weroniki oraz trylogię Trzy kolory. Śmierć Kieślowskiego w 1996 roku uniemożliwiła realizację ich drugiego tryptyku: Niebo, Czyściec, Piekło. To właśnie muzyka do dzieł Krzysztofa Kieślowskiego rozsławiła nazwisko Preisnera. Dwukrotnie część swoich kompozycji do filmów Kieślowskiego Preisner podpisał pseudonimem — nazwiskiem fikcyjnego holenderskiego kompozytora Van den Budenmayera. Obecnie kompozytor pracuje we własnym studiu pod Krakowem.
Z początkiem lat dziewięćdziesiątych Preisner stał się znany na całym świecie. W tym okresie napisał muzykę do filmów wielu różnych reżyserów, m.in.: do filmu Prominent Johna Irvina , do Zabawy w Boga brazylijskiego reżysera Hectora Babenco, do kilku dzieł Agnieszki Holland, do Skazy Louisa Malle, do filmu Kiedy mężczyzna kocha kobietę Luisa Mandoki itd. W sumie skomponował muzykę do ponad 80 produkcji.
W 1994 zdobył Césara za muzykę do filmu Trzy kolory. Czerwony, w 1995 za kompozycję do filmu Jeana Beckera Élisa. W 1997 zdobył Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Berlińskim za Wyspę przy ulicy Ptasiej. Trzykrotnie (w 1991, 1992 i 1993) został uznany za Najwybitniejszego Kompozytora Muzyki Filmowej przez Stowarzyszenie Krytyków Filmowych w Los Angeles. Kilka razy był nominowany do Złotego Globu: w 1992 roku za muzykę do filmu Zabawa w Boga oraz 1994 za Trzy kolory. Niebieski.
1 października 1998 r. w Teatrze Wielkim w Warszawie odbyła się prapremiera Requiem dla mojego przyjaciela. Początkowo miało stanowić narrację do kolejnego scenariusza Piesiewicza, ale po śmierci Kieślowskiego stało się dziełem poświęconym pamięci zmarłego. Wkrótce potem ukazał się album: pierwsza niefilmowa płyta Preisnera. W 1999 roku Preisner napisał 10 łatwych utworów na fortepian, które następnie ukazały się na płycie w wykonaniu Leszka Możdżera. W tym samym roku powstał album Moje kolędy na koniec wieku, na którym znalazła się między innymi znana Kolęda dla nieobecnych z tekstem Szymona Muchy.
W 2001 roku prowadził program Historia muzyki popularnej w radiu RMF FM.
Styl Preisnera można przede wszystkim określić jako romantyczny; pozostaje pod znacznym wpływem Jeana Sibeliusa.
Siostrą Zbigniewa Preisnera jest Tamara Kalinowska - artystka "Piwnicy pod Baranami".
[edytuj] Muzyka filmowa
- 2007 - Un secret
- 2007 - Senki
- 2005 - Harrys döttrar
- 2004 - Kraina szczęścia (Beautiful Country, The)
- 2003 - SuperTex
- 2003 - Dziwne ogrody (Effroyables jardins)
- 2003 - Wszystko dla miłości (It's All About Love)
- 2002 - Pośród obcych (Between Strangers)
- 2000 - Aberdeen
- 2000 - Weiser
- 1999 - Ostatni wrzesień (Last September, The)
- 1999 - Wybór Ewy (Dreaming of Joseph Lees)
- 1998 - Liv
- 1997 - Elfy z ogrodu czarów (FairyTale: A True Story)
- 1997 - Wyspa przy ulicy Ptasiej (Island on Bird Street, The)
- 1996 - Promienne serce (Corazón iluminado)
- 1996 - Bruggen
- 1995 - Marsz Radeckiego (Radetzkymarsch)
- 1995 - Krzysztof Kieślowski: I'm So-So...
- 1995 - Feast of July
- 1995 - Élisa
- 1994 - Kouarteto se 4 kiniseis
- 1994 - Mouvements du desir
- 1994 - Kiedy mężczyzna kocha kobietę (When a Man Loves a Woman)
- 1994 - Trzy kolory. Czerwony
- 1993 - Fio do Horizonte, O
- 1993 - Trzy kolory. Niebieski
- 1993 - Trzy kolory. Biały
- 1993 - Tajemniczy ogród (Secret Garden, The)
- 1992 - Skaza (Damage)
- 1992 - Olivier, Olivier
- 1992 - Zwolnieni z życia
- 1991 - Zabawa w Boga (At Play in the Fields of the Lord)
- 1991 - Podwójne życie Weroniki (Double vie de Véronique, La)
- 1990 - Europa, Europa
- 1990 - W matni (Eminent Domain)
- 1990 - W środku Europy
- 1989 - Przewodnik
- 1989 - Ostatni dzwonek
- 1988 - Dekalog V
- 1988 - Siedem dni w tygodniu
- 1988 - Dekalog X
- 1988 - Dekalog IX
- 1988 - Dekalog VIII
- 1988 - Dekalog VII
- 1988 - Dekalog II
- 1988 - Dekalog I
- 1988 - Dekalog IV
- 1988 - Dekalog III
- 1988 - Dekalog VI
- 1988 - Zabić księdza (To Kill a Priest)
- 1988 - Krótki film o miłości
- 1988 - Dziewczynka z Hotelu Excelsior
- 1987 - Wielkie oczekiwanie
- 1987 - Dzień jak rok
- 1987 - Krótki film o zabijaniu
- 1987 - Kocham kino
- 1987 - Sami dla siebie
- 1986 - Czy będzie wojna
- 1986 - Ucieczka
- 1986 - Kołysanka (Lullaby, A (aka Lullabye, The))
- 1985 - Przez dotyk
- 1985 - Lubię nietoperze
- 1984 - Wezwanie
- 1984 - Cud
- 1984 - Bez końca
- 1983 - Kilka obrazów w czasie przeszłym
- 1983 - Psychoterapia
- 1981 - Prognoza pogody
