Bolesław II Pobożny
Z Wikipedii
Bolesław II Pobożny (przed 935 - 7 lutego 999) – książę czeski 972–999 z dynastii Przemyślidów, syn Bolesława I Okrutnego.
Początkowo poza Czechami rządził także Śląskiem i Małopolską, które utracił około 990 na rzecz Piastów. Urzeczywistnił plany ojca zakładając z pomocą cesarza Ottona I biskupstwo w Pradze 973.
Chcąc uniezależnić się od cesarstwa wspierał rywalizującego o tron cesarski z dynastią saską Henryka Kłótnika - co w 975 doprowadziło do dwuletniej wojny z Ottonem II. Starania zakończyły się niepowodzeniem.
Jednak potem znowu występując po stronie Henryka do 987 zajmował Miśnię. Wkrótce jednak utracił Śląsk na rzecz swego szwagra Mieszka (990). W miejsce dotychczasowego sojuszu z Piastami, który zapoczątkowało małżeństwo siostry Bolesława, Dobrawy z Mieszkiem - zawarł krótkotrwały układ z najeżdżającymi na ziemię lubuską od zachodu Wieletami. Wobec przegranej porzucił sojusz z pogańskimi Wieletami, którzy wkrótce stali się jego wrogami - gdy wraz z Mieszkiem stanął po stronie cesarstwa.
W 995 doprowadził do upadku konkurujący z Przemyślidami ród Sławnikowiców na Libicach. Z jego inicjatywy lub za przyzwoleniem ród Wrszowców najechał i zdobył gród, wymordowując wraz z rodzinami 4 z 7 braci. Ocaleli jedynie nieobecni: najstarszy Sobiebor, biskup praski Wojciech oraz najmłodzy Radzim.
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednik Bolesław I Okrutny |
 |
Książę Czech 972–999 |
|
Następca Bolesław III Rudy |
