Chlorek amonu
Z Wikipedii
| Chlorek amonu | |
| Nazwa systematyczna | Chlorek amonu |
| Inna nazwa | salmiak |
| Wzór chemiczny | NH4Cl |
| Masa molowa | 53,49 g/mol |
| Typ związku | nieorganiczny, sól |
| Własności fizyczne (podane - o ile nie zaznaczono inaczej - w warunkach standardowych) |
|
| Stan skupienia | stały |
| Barwa | związek bezbarwny |
| Gęstość | 1,53 g/cm3 |
| Temperatura sublimacji | 337,6°C (610,6 K) |
| Rozpuszczalność w wodzie | 37,1 g/100g wody (20°C) |
Chlorek amonu (nazwa zwyczajowa: salmiak, NH4Cl) - nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i amoniaku.
Salmiak można otrzywać w wyniku bezpośredniej reakcji kwasu solnego i amoniaku:
- HCl + NH3 → NH4Cl
Reakcja ta zachodzi również między wolnym chlorowodorem i amoniakiem, jednak wymaga obecności choćby śladowych ilości wody. Inną metodą otrzymywania chlorku amonu jest reakcja podwójnej wymiany siarczanu amonu z chlorkiem sodu:
- (NH4)2SO4 + 2NaCl → 2NH4Cl + Na2SO4
W warunkach normalnych chlorek amonu stanowi biały proszek lub bezbarwne, krystaliczne ciało stałe. Dobrze rozpuszcza się w wodzie (w temperaturze pokojowej 37 g na 100 g H2O). Po podgrzaniu do 335°C sublimuje z częściową dysocjacją na chlorowodór i amoniak. W temperaturze ponad 350°C dysocjacja jest stuprocentowa. Tak jak w wypadku syntezy chlorku amonu, proces ten nie zachodzi w całkowicie bezwodnym środowisku.
Chlorek amonu jest używany głównie jako elektrolit w suchych ogniwach Leclanchégo czyli najczęściej używanych dziś bateriach. Stosuje się go również jako lek na kaszel, dodatek do paszy dla bydła, składnik szamponu, etc.
Zjawisko rozkładu termicznego chlorku amonu było wykorzystywane do oczyszczania grotów lutownic oraz do oczyszczania powierzchni metali.
Chlorek amonu jest najstarszą znaną solą amonową. Po raz pierwszy został otrzymany już w czasach starożytnych (zobacz: historia amoniaku).
Jest stosowany w produktach spożywczych jako środek spulchniający i konserwujący E510.
