Dzieło Wielkiego Miłosierdzia

Z Wikipedii

Dzieło Wielkiego Miłosierdzia – zbiór objawień siostry zakonnej Feliksy Kozłowskiej, będących podstawowym źródłem wiary mariawickiej.

Zbiór obejmuje teksty kolejnych objawień z lat 1893, 1894, 1899, 1900, 1911 i 1918. Wizje te nie zostały uznane przez Kościół rzymskokatolicki, a sama Kozłowska została ekskomunikowana w 1906. Teksty zostały spisane własnoręcznie przez Kozłowską, a następnie zebrane przez arcybiskupa mariawickiego Jana Kowalskiego i wydane po raz pierwszy w roku 1922. Istniało więcej tekstów dotyczących tych wizji i przedstawianych hierarchom katolickim, ale zostały one zniszczone, czy to przez nich, czy to podczas działań wojennych.

[edytuj] Układ Dzieła...

Dzieło Wielkiego Miłosierdzia składa się z pięciu części, nazywanych dokumentami Dzieła lub księgami objawień. Każdy z rodziałów rozpoczyna się hasłem mariawitów: Wszystko na większą chwałę Bożą i cześć Przenajświętszej Panny Maryi. Noszą one następujące tytuły:

Początek zawiązku zgromadzenia kapłanów
Pierwotny tekst objawień Mateczki
Wyjątki z objawień w roku 1899. i 1900.
Notatki rekolekcyjne z r. 1911.
Notatki z objawień Mateczki z Roku Jublieuszowego 1918.

Oto początkowy cytat Dzieła..., który opisuje pierwsze objawienie z 2 sierpnia 1893 roku, w którym przekazana miała być Feliksie Kozłowskiej misja ratowania Kościoła i całego świata:

W roku '93 dnia 2 sierpnia, po wysłuchaniu Mszy Świętej i przyjęciu Komunii Świętej, nagle zostałam oderwana od zmysłów i stawiona przed Majestatem Bożym. Niepojęta światłość ogarnęła moją duszę i miałam wtedy ukazane: ogólne zepsucie świata i ostateczne czasy; potem rozwolnienie obyczajów w duchowieństwie i grzechy jakich się dopuszczają kapłani. Widziałam Sprawiedliwość Boską wymierzoną na ukaranie świata i Miłosierdzie dające ginącemu światu, jako ostatni ratunek Cześć Przenajświętszego Sakramentu i Pomoc Maryi. Po chwili milczenia przemówił Pan: «Środkiem szerzenia tej Czci, chcę, aby powstało Zgromadzenie Kapłanów pod nazwą Maryawitów».