Edward I

Z Wikipedii

Edward I (ur. 17 czerwca 1239 w Londynie, zm. 7 lipca 1307 w Burgh koło Carlisle) - król Anglii od 1272 r.

Syn Henryka III. Podbił Walię i zdominował Szkocję. Nazywano go Młotem na Szkotów. Został pochowany w katedrze westminsterskiej, a po jego śmierci tron Anglii objął jego syn Edward II.

Edward I planował ożenić swego syna z królową Szkocji, kilkuletnią Małgorzatą. Kiedy jednak dziewczynka zmarła, a szkoccy panowie zgodzili się, by Edward wyznaczył kolejnego władcę Szkocji spośród trzynastu mniej lub więcej uprawnionych pretendentów, ten wybrał Jana Balliola którego postawa dawała największe szanse na zwiększenie wpływów Anglii w Szkocji, pomijając drugiego Strażnika Królestwa, Roberta the Bruce, który miał do tronu szkockiego prawa co najmniej takie same, jeśli nie większe. Spowodowało to wybuch powstania, na czele którego stanął William Wallace. Po upadku powstania i egzekucji Wallace'a szanse na zjednoczenie Anglii i Szkocji zmalały niemal do zera. Szkotów, oburzonych egzekucją bohatera i szerzącym się angielskim bezprawiem, porwał ponownie do boju wnuk pominiętego pretendenta, Robert the Bruce.

Małżenstwa:

• Pierwszą żoną była Eleonora Kastylijska (1241-28 listopada, 1290); córka króla Kastylii - Ferdynanda III.
• Edward ponownie ożenił się w 1299 roku. Jego wybór padł na Małgorzatę Francuską (1275-1317); córkę króla Francji Filipa III Śmiałego.

Dzieci:

• Z pierwszego związku Edward doczekał się aż 15 dzieci, ale tylko troje przeżyło okres dziecinstwa:

1. Joanna (1271-1307) żona Gilberta de Clare
2. Małgorzata (1275-1333) żona Jana II Brabanckiego
3. Edward II król Anglii w latach 1307-1327

• Z drugiego małżeństwa przyszło na świat troje dzieci:

1. Tomasz Brotherton, 1300-1338; hrabia Norfolk
2. Edmund Woodstock, 1301-1329; hrabia Kent, namiestnik Akwitanii (1324); ścięty w Londynie
3. Eleonora (1306-1311)

Poprzednik Henryk III

król Anglii 1272-1307

Następca Edward II