Eugeniusz Sabaudzki

Z Wikipedii

Eugeniusz Sabaudzki (fr. Eugène-François de Savoie, niem. Prinz Eugen von Savoyen ) (ur. 18 października 1663 w Paryżu - 24 kwietnia 1736 w Wiedniu) jeden z najwybitniejszych dowódców w dziejach świata, książę Sabaudii, dowódca armii austriackiej.

Jego matka Olympia Mancini była siostrzenicą pierwszego ministra Francji kardynała Julesa Mazarina, jego ojcem był general Eugeniusz Morzic Sabaudzki.

[[Ludwig XIV. uniemożliwił mu służbę w armii francuskiej. Rozczarowany opuścił Francję i w 1683 został oficerem armii austriackiej. Brał udział w bitwie pod Wiedniem, w 1688 został generalem, stał na czele armii osłaniającej Węgry przed najazdem tureckim. W 1693 został feldmarszałkiem armii cesarskiej. W 1697 odniósł wspaniałe zwycięstwo w bitwie pod Zentą. Był jednym z najwybitniejszych wodzów austriackich w czasie wojny o sukcesję hiszpańską. Pobił armię francuską w północnych Włoszech (m.in. w czerwcu 1701 ośmieszył marszałka Catinata doprowadzając do jego dymisji, a w konsekwencji do dalszych klęsk wojsk francuskich, w tym szczególnie dotkliwej pod Chiari) . W 1703 został przewodniczącym Nadwornej Rady Wojennej, zreorganizowł i unowocześnił armię austriacką. W 1704 połączył się z angielską armią księcia Marlborough, wraz z którą pokonał Francuzów w Bawarii w bitwie pod Blenheim. Przeniósł następnie działania wojenne do północnych Włoch i Prowansji. W 1706 pobił Francuzów w bitwie pod Turynem, co w roku następnym spowodowało wycofanie wojsk francuskich z Włoch. Rozpoczął kampanię we Flandrii, pokonując Francuzów w bitwach pod Oudenarde i Malplaquet.

Sukcesy Eugeniusza przyczyniły się do podpisania korzystnego dla Austrii pokoju w 1714. W tym roku rozpoczął budowę swojego pałacu belwederskiego w Wiedniu. Prace nad budową trwały do 1723. Współcześni podkreślali skłonnosći homoerotyczne Eugeniusza, gdyż nigdy się nie ożenił a Belweder przyozdobił jedynie nagimi torsami męskimi.

Książę został gubernatorem Niderlandów Austriackich, a później wicekrólem Włoch. W latach 1717-1718 był naczelnym wodzem armii austriackiej w wojnie austriacko-tureckiej. 5 sierpnia 1716 pobił Turków w bitwie pod Petrowaradynem, a 22 sierpnia 1717 niespodziewanie zdobył Belgrad, przeprawiając się po moście pontonowym. Na mocy pokoju w Pożarewacu Austria uzyskała północną część Serbii i Bośnii. Eugeniusz zdążył jeszcze wziąć udział w wojnie o sukcesję polską. Zmarł w Wiedniu i pochowany został w Katedrze Świętego Szczepana w Wiedniu.