Franz Anton Mesmer

Z Wikipedii

Franz Anton Mesmer (ur. 23 maja 1734 w Iznang am Bodensee, zm. 5 marca 1815 w Meersburgu) - lekarz niemiecki, twórca koncepcji magnetyzmu zwierzęcego i systemu leczniczego zwanego mesmeryzmem.

Jako dziecko przygotowywał się do stanu duchownego w jezuickim gimnazjum, po którego ukończeniu jednak postanowił zmienić plany - zaczął studia na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie uzyskał stopień doktora medycyny. Mając 19 lat był obecny przy wypadku, w którym jednemu z drwali drzewo zmiażdżyło nogę. Podobno, gdy przesuwał ręką ponad raną, ta przestawała krwawić. Zainteresował się on zjawiskiem przepływu energii w organizmie. Z uwagi na ekscentryczność swoich praktyk musiał opuścić Austrię. W 1778 przybył do Paryża, gdzie kontynuował swoją pracę. Sednem jego poglądów było istnienie tajemniczego fluidu. Zdaniem Mesmera choroba była spowodowana zaburzeniami w rozprzestrzenianiu fluidu. Magnetyzer oddziałując na chorego przywraca stan harmonii fluidu, co skutkowało pojawieniem się "napadu" (konwulsji). Mesmer był przekonany, że jego metoda ma podstawy fizjologiczne, a fluid istnieje podobnie jak energia elektryczna czy magnetyczna.

Mesmer w czasie pracy posługiwał się balią, w której znajdowały się kawałki szkła, opiłki żelaza, pręty metalowe. Balia wypełniona była wodą, a pojedyncze końcówki wpomnianych prętów wystawały ponad wodę tak, że chorzy mogli ich dotykać. Chorzy byli połączeni sznurem, który umożliwiał przepływ fluidu. Mesmer dotykał chorych w różnych miejscach, przyciskał swoje kolana do ich kolan, pocierał dużymi palcami o ich palce, co przyczyniało się do powstania napadu.

Jego działalność wywołała sprzeciw wielu osób już to z uwagi na brak naukowych podstaw do takiej działalności, już to z uwagi na możliwość nadużyć seksualnych. Z tego względu Ludwik XVI powołał komisję, której zadaniem było zweryfikować istnienie fluidu. W 1784 w raportach komisja zaprzeczyła możliwości istnienia fluidu, potępiając jednocześnie działalność magnetyzera.

Mesmer opuścił Francję krótko po ogłoszeniu werdyktu komisji, jego uczniowie nadal rozwijali jego metodę.