Głowa Meduzy
Z Wikipedii
Głowa Meduzy (łac. caput medusae) - rzadki objaw krążenia obocznego, charakterystyczny dla nadciśnienia wrotnego, przejawiający się specyficznym poszerzeniem żył położonych dookoła pępka (głowa meduzy zewnętrzna, łac. caput medusae externum).
Nazwa tego objawu pochodzi od występującej w mitologii greckiej Meduzy, która zamiast włosów miała mieć wijące się węże.
Aby objaw wystąpił konieczna jest zachowana drożność żyły pępkowej - warunek ten spełnia około 1% chorych. Poszerzeniu ulec mogą (częściej) także żyły wewnętrznej ściany brzucha, co daje się zobrazować ultrasonografią dopplerowską- poszerzenie takie nazywamy głową meduzy wewnętrzną (łac. caput medusae internum). Objaw głowy meduzy należy różnicować z rzadkimi żylakami brzucha.
[edytuj] Bibliografia
- Witold Orłowski Zarys ogólnej diagnostyki lekarskiej (Warszawa 1994) ISBN 83-200-1836-6
- Gerd Herold Medycyna wewnętrzna (Warszawa 2005) ISBN 83-200-3018-8
 |
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |
|
