Gustaw Herling-Grudziński

Z Wikipedii

Gustaw Herling–Grudziński (ur. 20 maja 1919 roku w Kielcach, zm. 4 lipca 2000) – pisarz, eseista, krytyk literacki, dziennikarz, żołnierz, więzień łagrów.

Urodził się w Kielcach, studiował 2 lata filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, pisał dla czasopism Ateneum, Pion, Nasz Wyraz, był kierownikiem tygodnika Orka na Ugorze.

15 października 1939 założył wraz z kolegami jedną z pierwszych polskich organizacji konspiracyjnych Polską Ludową Akcję Niepodległościową (PLAN). Był jej szefem przez 2 miesiące.

W marcu 1940 został aresztowany w Grodnie przez NKWD i umieszczony w więzieniu w Witebsku, następnie przeniesiony do łagru w Jercewie. Został zwolniony 20 stycznia 1942 i przyłączył się 12 marca do armii gen. Andersa. Walczył pod Monte Cassino, za co otrzymał order Virtuti Militari.

Po wojnie w roku 1945 został emigrantem politycznym. Wraz z żoną Krystyną (z domu Stojanowską) przeniósł się do Londynu gdzie był publicystą londyńskiego tygodnika Wiadomości. Współtworzył i redagował miesięcznik Kultura. Był także członkiem Instytutu Literackiego.

W 1952 roku umarła jego żona Krystyna.

W latach 1952-1955 pracował dla Radia Wolna Europa w Monachium. W 1955 r. osiadł na stałe w Neapolu gdzie poślubił Lidię, córkę Benedetto Crocego. Zmarł w wieku 81 lat. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.