Konstancja Bretońska

Z Wikipedii

Konstancja Bretońska (1161 – 5 września 1201, w Nantes), księżna Bretanii w latach 1186-1196. Jedyne dziecko Conana IV, księcia Bretanii, earla Richmond i jego żony - Małgorzaty Szkockiej, hrabiny Hereford (wnuczki króla Dawida I Świętego).

W 1181 Konstancj poślubiła Godfryda Plantageneta, czwartego syna króla Anglii - Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. Godfryd poprzez to małżeńswto został księciem Bretanii i sprawnie rządził księstwem aż do swojej śmierci. Zmarł w 1186. Konstancja dalej rządziła już sama Bretanią, w 1196 abdykowała na rzecz swojego syna Artura.
Król Henryk jednak zmusił ją, w 1188 do poślubienia Ranulfa de Meschines, 4. earla Chester. Małżeństwo to nie było pomyślne - w 1198 Ranulf uwięził żonę w Pontorson lub w Teillay, czym wzniecił rebelię w całej Bretanii. Konstancja została ostatecznie uwolniona, a drugie małżeństwo anulowane. Konstancja wyszła za mąż po raz trzeci, tym razem za Gwidona z Thouars. Zmarła na trąd, w 1201 i została pochowana w Villeneuve Abbey.

[edytuj] Potomstwo

Konstancja i Godfryd mieli dwoje dzieci:

• Eleanorę, nazywaną Fair Maid of Brittany (1184-1241),
• Artura Pogrobowca.

Artur wzniecił rebelię przeciwko nowemu królowi Anglii, a wtedy zniknął bez słuchu w którymś z zamków Jana Bez Ziemi, mała Eleonora była więziona do końca życia.

Konstancja i Gwidon mieli córkę:

• Alix z Thouars, poślubiła ona Piotra de Dreux - pierwszego księcia Bretanii z dynastii z Dreux.

Poprzednik Conan IV

księżna Bretanii 1186-1196

Następca Artur z Bretonii