Kotlina Rabczańska

Z Wikipedii

Kotlina Rabczańska jest nowo wyróżnionym mezoregionem pomiędzy Beskidem Makowskim od północy, Beskidem Wyspowym od północnego wschodu, Gorcami od południowego wschodu oraz Beskidem Orawsko-Podhalańskim od południa i zachodu.

Jest falistą powierzchnią zrównania na wysokości 500-600 m n.p.m., przeciętą przez górne biegi Skawy i Raby, które zbliżają się do siebie na odległość 1,5 km, natomiast dział wodny między nimi wznosi się zaledwie o 20 m. Nad wierzchowinę kotliny wznosi się wyspowo kilka wzgórz ostańcowych przekraczających wysokość 600 m n.p.m., np. zalesiona Zbójecka Góra (644 m) koło Skomielnej Białej (przy szosie zakopiańskiej), Bania(607 m) i Grzebień (679 m) w Rabce. Kotlina rozciąga się w kierunku z zachodu na wschód około 10 km, z północy na południe do 9 km. Zbiegają się tu szlaki drogowe i kolejowe śródbeskidzkie do Suchej i Nowego Sącza, szlak do Zakopanego (szosa i kolej) oraz na Orawę (szosa). Kotlina jest dosyć gęsto zaludniona. Skupiło się tutaj kilka dużych wsi (Skomielna Biała, Raba Wyżna, Skawa Górna i Dolna, Spytkowice) oraz miasto-uzdrowisko Rabka-Zdrój (ok. 14 tys. mieszk.) z węzłową stacją kolejową na przedmieściu Chabówce. Stopień przekształcenia środowiska naturalnego jest znaczny.

[edytuj] Bibliografia

• J. Kondracki, Geografia regionalna Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998