Krzywa pobudliwości włókien nerwowych
Z Wikipedii
Krzywa pobudliwości włókien nerwowych (krzywa Hoorwega-Weissa) - wykres przedstawiający zależność między napięciem przyłożonym do włókna nerwowego (oś Y), a czasem potrzebnym do zainicjowania potencjału czynnościowego (oś X).
Zauważono, że przykładając coraz większe napięcie, czas, w którym obserwuje się początek reakcji (reakcja w postaci potencjału czynnościowego) jest krótszy. Krzywa pobudliwości ma przebieg podobny do wykresu funkcji y=1/x w I ćwiartce kartezjańskiego układu współrzędnych (hiperbola).
Z krzywą łączą się 3 ważne pojęcia:
- Czas użyteczny
- Reobaza
- Chronaksja
[edytuj] Czas użyteczny
To najkrótszy czas potrzebny do pobudzenia włókna nerwowego przy użyciu bodźca o wysokim napięciu (np. 5V)[1]
[edytuj] Reobaza
To najniższe napięcie, przy którym zostaje wywołany potencjał czynnościowy.
[edytuj] Chronaksja
To czas, w którym nastąpi pobudzenie włókna, jeżeli przyłożone zostanie napięcie dwukrotnie większe od reobazy. Chronaksja służy do określania stopnia pobudliwości włókien nerwowych (w zależności od rodzaju włókna waha się w przedziale 0,1-0,5ms[2] Do pomiaru chronaksji używa się chronaksometrów.
