Kultura minojska
Z Wikipedii
Kultura minojska, kultura kreteńska to jedna z najstarszych kultur epoki brązu w obszarze Morza Śródziemnego powstała na Krecie około 3000 p.n.e.. Odkryta i poznana dokładniej dopiero na początku XX wieku dzięki pracom wykopaliskowym prowadzonym przez archeologa Arthura Evansa. Wielu historyków uważa, że Kreta odgrywała ważną rolę w handlu cyną (stanowiącą jeden ze składników do produkcji brązu) we wschodniej części Morza Śródziemnego.
Prace wykopaliskowe potwierdziły przekazy Homera o stu miastach istniejących na Krecie. Do największych należały Knossos, Fajstos, Hagia Triada i Mallia. W całości odkopane miasto nadbrzeżne Gurnia (1500 p.n.e.) liczyło około tysiąc mieszkańców. Żadne z odkopanych miast nie miało murów obronnych, znaleziono też niewiele broni.
Do najważniejszych zabytków zalicza się pałac w Knossos (zwany też pałacem Minosa), związany z mitem o Minotaurze, pochodzący z okresu 2000-1570 p.n.e. Pałac pozbawiony jest fortyfikacji, co by wskazywało na okres względnego pokoju, a także na hegemonię tej kultury w tym rejonie.
Zmierzch kultury minojskiej przyniósł wybuch wulkanu na wyspie Thira (ok. 1450 r. p.n.e.) oraz najazd Achajów około roku 1400 r. p.n.e.
