Leo Lipski
Z Wikipedii
Leo Lipski, właść. Lipschuetz (ur. 10 lipca 1917 w Zurychu, zm. 7 lipca 1997 w Tel Awiwie), polski pisarz emigracyjny, narodowości żydowskiej.
W Krakowie ukończył szkołę średnią, potem studiował psychologię i filozofię. Przed wojną ogłaszał utwory poetyckie i prozatorskie na łamach pism, m.in. "Kuźnia Młodych", "Nasz Wyraz", "Pion". Pierwsze miesiące wojny spędził we Lwowie, następnie był więziony w obozie radzieckim. Wydostał się z ZSRR razem z armią Andersa, po wojnie osiadł w Izraelu. Został m.in. wyróżniony nagrodą "Kultury" paryskiej w 1955.
Twórczość Lipskiego ma przede wszystkim charakter autobiograficzny, uwzględnia m.in. wątki łagru i niepełnosprawności (pisarz cierpiał na prawostronny paraliż). Wydał:
- Niespokojni (powieść, 1952)
- Dzień i noc (opowiadania, 1957)
- Piotruś (mikropowieść, 1960)
- Sarni braciszek (opowiadanie)
- Opowiadania zebrane (1988)
Źródła:
- Jan Zieliński, Leksykon polskiej literatury emigracyjnej, Lublin 1989
