Lew Poługajewski
Z Wikipedii
Lew Abramowicz Poługajewski (ros. Лев Абрамович Полугаевский, ur. 21 listopada 1934 w Mohylewie, zm. 30 sierpnia 1995 w Paryżu) - wybitny szachista i teoretyk radziecki, arcymistrz od roku 1962, pretendent do tytułu mistrza świata w szachach.
Reprezentował barwy ZSRR na szachowych olimpiadach w latach 1966, 1968, 1970, 1978, 1980 oraz 1982, pięciokrotnie zdobywając złoty medal, a raz - medal srebrny. Był dwukrotnym mistrzem ZSRR w szachach (w latach 1967 i 1968). W swojej karierze szachowej zwyciężył w ponad 20 turniejach międzynarodowych.
Wyniki w turniejach międzystrefowych:
- Palma de Mallorca 1970, miejsce IX-X
- Petropolis 1973, miejsce II-IV, awans do meczów pretendentów (po barażu w Portoroż w 1973)
- Manila 1976, miejsce II-III, awans do meczów pretendenckich
- Ryga 1979, miejsce II, awans do meczów pretendenckich
- Toluca 1982, miejsce IV-VII
- Biel 1985, miejsce VII-IX
- Zagrzeb 1987, miejsce VIII-XI
Wyniki w meczach pretendentów:
- 1974 - w I rundzie (1/8 finału) przegrał w Moskwie 2,5 - 5,5 z Anatolijem Karpowem
- 1977 - w I rundzie (1/8 finału) pokonał w Lucernie 6,5 - 5,5 Henrique Meckinga, zaś w II rundzie (1/4 finału) przegrał w Evian 4,5 - 8,5 z Wiktorem Korcznojem
- 1980 - w I rundzie (1/8 finału) pokonał w Ałma Acie 5,5 - 2,5 Michaiła Tala, zaś w II rundzie (1/4 finału) przegrał w Buenos Aires 6,5 - 7,5 z Wiktorem Korcznojem
