Lukrecjusz
Z Wikipedii
Titus Lucretius Carus (ur. około 99 p.n.e., zm. około 55 p.n.e.) – rzymski poeta i filozof.
Główne dzieło Lukrecjusza De Rerum Natura (O naturze wszechrzeczy) powszechnie uważane jest za arcydzieło literatury łacińskiej, podkreśla się też jego wpływ na rozwój całej następującej po Lukrecjuszu poezji, włącznie z Wergiliuszem. Wierszowany poemat jest wykładem filozofii epikurejskiej, a jego przesłaniem jest wyzwolenie człowieka od przesądów i strachu przed śmiercią. Lukrecjusz stara się to osiągnąć przechodząc stopniowo od etycznych aspektów nauki Epikura do jego fizyki i psychologii. Lukrecjusz nie ukończył jednak swego poematu, wydał go po jego śmierci Cycero.
O życiu Lukrecjusza wiadomo niewiele, jednym ze źródeł informacji jest Chronica Eusebia św. Hieronima. Według niej Lukrecjusz urodził się w roku 94 p.n.e. i żył 44 lata, oszalał po przedawkowaniu napoju miłosnego, tworząc De rerum... podczas rzadkich przebłysków rozsądku. Sam Lukrecjusz miał popełnić samobójstwo zażywając truciznę. Przekaz ten można podważać: epikureizm Lukrecjusza przedstawiony w jego dziele jest silnie racjonalistyczny i trudno przypuszczać, by traktował truciznę jako środek do rozwiązywania jakichkolwiek problemów. Ponadto, Hieronim był wrogiem epikureizmu, który zaprzeczał istnieniu życia pozagrobowego, jego relacje należy więc traktować z ostrożnością.
W jednym z listów do brata sprawę poematu Lukrecjusza poruszał Cycero. Jest to ostatnia napotykana w źródłach wzmianka o dziele Lukrecjusza aż do uwagi Donata z IV wieku, który w biografii Wergilego pisząc o przywdzianiu przez niego togi virilis jako znaku pełnoletności dodaje: "tego samego dnia (tj. 15 października 55 p.n.e.) zmarł poeta Lukrecjusz". Przyjmując za prawdę informację Hieronima, że Lukrecjusz żył 44 lata otrzymujemy stąd datę jego urodzenia.
Jedyne co z całą pewnością można stwierdzić o życiu Lukrecjusza to fakt, że był przyjacielem lub klientem poety Gajusza Memmiusza, któremu dedykował swój poemat.
[edytuj] Lukrecjusz a fizyka
ok. 60 p.n.e. podjął próbę racjonalnego wyjaśnienia zjawisk przyrody, rozszerzając poglądy Demokryta i Epikura. Jego poemat 'De rerum natura' jest najpełniejszym dokumentem greckiego atomizmu, jaki przetrwał do naszych czasów.
