Meklemburgia

Z Wikipedii

Meklemburgia (niem. Mecklenburg - kalka obodrzyckiej nazwy Weligard, staroniem. mikile - wielki) to kraina historyczna położona pomiędzy rzekami Łabą a Recknitz, zajmuje płaskie i faliste tereny Pojezierza Meklemburskiego. Obecnie jest to zachodnia i największa część kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie (Mecklenburg-Vorpommern) w RFN.

[edytuj] Historia

Meklemburgia powstała na dawnych ziemiach zachodniosłowiańskich jako kontynuacja plemiennego księstwa Obodrzyców z ośrodkiem o charakterze miejskim leżącym wówczas pomiędzy obecnym Wismarem a Schwerinem. Na zachód od nich zamieszkiwali Połabianie wokół miasta Ratzeburg, należącego obecnie do Holsztyna. Wiadomości o zasiedleniu wczesnośredniowiecznym i historii oraz wprowadzaniu chrześcijaństwa na terenach północnej Europy przekazał Adam z Bremy zwany również Adamem Bremeńskim, niemiecki kronikarz, kanonik bremeński. Ludność miejscowa, a zwłaszcza Obodrzycy, czynnie sprzeciwiali się wprowadzaniu nowych porządków.

Dopiero Henryk Lew 1129-1195, syn księcia bawarskiego Henryka Pysznego z niemieckiego rodu Welfów, wnuk cesarza Lotara III w latach 1160-1163 podbił i skolonizował ziemie Obodrzyców, ostatecznie wprowadził chrześcijaństwo w Ratzeburgu.

W XIII i XIV wieku Meklemburgia została skolonizowana przez ludność niemiecką i w większości zgermanizowana, jednak zniemczona dynastia słowiańska książąt obodrzyckich zachowała tron do roku 1918. Dziś są tytularnymi Wielkimi Książętami Meklemburgii.

W średniowieczu znaczne wpływy związku kupców lub miast zwanego Hanza.

1701 podział na dwa księstwa: Meklemburgia-Schwerin i Meklemburgia-Strelitz.

[edytuj] Gospodarka

Nawiększymi miastami są

• Rostock - miasto portowe,
• Schwerin,
• Neubrandenburg,
• Wismar - również miasto portowe.

Jest to obszar o najmniejszej gęstości zaludnienia w Niemczech, klasyczny kraj rolniczy, wielkie posiadłości ziemskie (dawne latyfundia junkierskie), tylko w większych miastach powstało trochę zakładów przemysłowych i handlowych.

Obecnie jedyną dziedziną wykazującą rozwój jest turystyka na wybrzeżu Bałtyku oraz nad licznymi jeziorami Pojezierza Meklemburskiego.

Ludność miejscowa mówi gwarą dolnoniemiecką (plattdeutsch), jednak w miarę potrzeby posługuje się powszechnie używanym językiem niemieckim.

Zobacz : Książęta Meklemburgii