Michał Potocki
Z Wikipedii
Michał Potocki (ur. w 1684. - zm. 1750) - syn Feliksa Kazimierza Potockiego i Krystyny Lubomirskiej; pisarz polny koronny od 1686 r., marszałek trybunału koronnego w roku 1696 i 1722, wojewoda wołyński od 1726 r.
Był przeciwnikiem dysydentów. Jako stronnik Leszczyńskiego, dowodził jego wojskiem przeciwko konfederacji sandomierskiej, brał udział w konfederacji dzikowskiej i konfederacji tarnogrodzkiej (rok 1715). W imieniu Leszczyńskiego posłował do Szwecji i Turcji. Następnie spędził kilka lat na wygnaniu, po czym stanął wraz z Józefem Potockim na czele swego domu, nadając jego polityce charakter wrogi Czartoryskim.
Po śmierci w 1749 roku, Michał Potocki został pochowany w klasztorze OO. Kapucynów w Sędziszowie Małopolskim.
