Mitrydates VI Eupator
Z Wikipedii
Mitrydates VI Eupator (urodził się w 132 p.n.e.- zmarł w 63 p.n.e.) król Pontu z dynastii Mitrydatydów, panował w latach 120-63 p.n.e., syn Mitrydatesa V Euergetesa, mąż Laodike, ojciec Nyssy, Mitrydatis, Farnakesa II i Macharesa oraz prawdopodobnie Archelaosa.
Początkowo rządził wspólnie z bratem i matką, których odsunął od władzy w 111 p.n.e. Opanował Państwo Bosporańskie około 107 p.n.e., Kolchidę i Małą Armenię, podporządkował sobie miasta greckie nad Morzem Czarnym. Wdał się w spory dynastyczne w Kapadocji i Bitynii, próbując opanować te królestwa. Poparcie dla jego przeciwników ze strony rzymskiego namiestnika Akwiliusza i chęć poszerzenia granic własnego imperium kosztem posiadłości rzymskich doprowadziła do wybuchu wojny z Rzymem. W 88 p.n.e. wkroczył do rzymskiej Anatolii, pokonał wojska Akwiliusza i opanował okresowo całą Azję Mniejszą i Grecję. Pokonany w pierwszej wojnie (88-84 p.n.e.) przez Sullę i w trzeciej (74-64 p.n.e.) przez Lukullusa i Pompejusza, uciekł do Armenii do swojego zięcia Tigranesa, a następnie do bosporańskiego Pantikapajon. Tam, w 63 p.n.e., otoczony przez wojska zbuntowanego syna Farnakesa i opuszczony przez zwolenników, popełnił samobójstwo.
Był człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym, przyrodoznawcą (odkrywcą licznych odtrutek na trucizny), poliglotą (znał prawdopodobnie 25 języków), wybitnym wodzem, mecenasem nauki i sztuki, człowiekiem ambitnym, lecz o zmiennym charakterze. Z Mitrydatesem V i VI przez matkę był spokrewniomy grecki geograf Strabon.
