Nektanebo I

Z Wikipedii

Imiona Naktanebo I hieroglifami
Nomen – Nechet-nebef
egip. – Mocny-swego-Pana
Prenomen – Cheper-Ka-Re
egip. – Dusza-Re-jest-Stwórcą

Nektanebo I (380-363 p.n.e.) faraon - władca Starożytnego Egiptu, założyciel ostatniej rodzimej, XXX dynastii.

Był synem naczelnego dowódcy armii egipskiej Dżedhora z Sebennytos, prawdopodobnie mężem Egipcjanki Udżaszu lub Greczynki Ptolememais. Jego synami byli Tachos i generał Czahapimu.

Doszedł do władzy obalając Neferitesa II. Chcąc utrzymać prestiż swoich rządów i jedność państwa prowadził intensywną politykę religijną i budowlaną.

Wiosną 373 p.n.e. armia perska i flota z Akko w Palestynie pod dowództwem satrapy Syrii Farnabazosa i greckiego dowódcy najemników Ifikratesa zaatakowały Egipt. Persom udało się wedrzeć na tereny Wschodniej Delty w okolicach odnogi Nilu przy Mendes, jednak silny opór egipski, nieporozumienia w dowództwie wojsk inwazyjnych i rozpoczynający się wylew Nilu zmusił armię perską do odwrotu. Wielkie powstanie satrapów zachodnich prowincji Persji w latach 60. IV w. p.n.e. doprowadziło do całkowitej zmiany sytuacji i teraz Egipt zaczął wspierać Greków w Azji Mniejszej oraz Spartę i Ateny.

Prawdopodobnie w 365 p.n.e. Nektanebo uczynił swojego syna Tachosa koregentem, umożliwiając mu tym samym przejęcie władzy po swojej śmierci w 363 p.n.e.