Pistolet maszynowy Mors
Z Wikipedii
| Mors | |
 |
|
| Mors-3 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Polska |
| Rodzaj | pistolet maszynowy |
| Historia | |
| Prototypy | 1936-1938 |
| Produkcja seryjna | 1939 |
| Wyprodukowano | 52 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 9 mm |
| Nabój | 9 x 19 mm Parabellum |
| Magazynek | pudełkowy |
| Wymiary | |
| Długość | 970 mm |
| Masa | |
| broni | 3,25 kg (niezaładowanej) |
| lufy | 250 lub 300 g |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna | ok. 400 strz./min |
| Zasięg skuteczny | 200 m |
Mors wz. 39 (łac. Mors - śmierć) – polski pistolet maszynowy z 1939. Opracowany w latach 1936 - 1938 przez Piotra Wilniewczyca i Jana Skrzypińskiego. Broń przeznaczona dla niektórych oddziałów piechoty, a także załóg wozów bojowych. Produkcję rozpoczęto w marcu 1939 roku. Do września 1939 Fabryka Karabinów w Warszawie wyprodukowała jedynie partie doświadczalne, 52 sztuki z czego 39 sztuk otrzymała Komisja Doświadczalna przy Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, część pistoletów otrzymał 3. Samodzielny Batalion Piechoty z Rembertowa, który użył ich w obronie Warszawy, dwa otrzymał Wojskowy Ośrodek Spadochronowy w Bydgoszczy, a resztę broni otrzymała Kompania Sztabowa 39 DP.
W Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie znajduje się pistolet maszynowy Mors oznaczony nr 38, nie posiada jednak oryginalnej lufy oraz magazynka.
[edytuj] Opis techniczny
Pistolet maszynowy Mors wz. 39 jest bronią samoczynno-samopowtarzalną i działa na zasadzie wykorzystania energii odrzutu zamka swobodnego. Lufa znajdowała się w stalowej osłonie, posiadała sześć bruzd i była przystosowana do szybkiej wymiany w warunkach polowych. Jej wylot przystosowano do zamocowania hamulca wylotowego. Iglica wkręcana była do trzonu zamkowego. Z chwilą wystrzelenia ostatniego naboju z magazynka, zamek pozostaje w tylnym położeniu. Po załadowaniu pełnego magazynka, następuje samoczynne przestawienie się trzona zamkowego na zaczep zamka, co pozwala na natychmiastowe strzelanie.
Pistolet maszynowy Mors wz. 39 wyposażono w dwa spusty, przedni do ognia ciągłego, tylny — do pojedynczego. Zabezpieczenie broni następowało przez wprowadzenie rączki zamkowej w specjalne wycięcie w tylnej części komory zamkowej.
Odpowiednią celność i szybkostrzelność osiągnięto przez zastosowanie pneumatycznego opóźnienia strzałów, które działa na zasadzie wytwarzania próżni za trzonem zamkowym.
Pistolet maszynowy ma drewniane łoże z chwytem oraz kolbą zakończoną metalowym trzewikiem. Zasilany jest z dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 25 nabojów.
| Polska broń strzelecka w 1939 r. |
|---|
| Broń indywidualna |
| kb wz. 98/kb wz. 98a | kbk wz. 29 | Vis wz. 35 | pm Mors | kbsp wz. 38M |
| Broń zespołowa |
| ckm wz. 30 | rkm wz. 1928 | kb ppanc wz. 35 | wkm wz. 38FK | granatnik wz. 1936 |
