Stal odporna na zużycie
Z Wikipedii
Stal odporna na zużycie – staliwo, w którym następuje bardzo powolne zużycie powierzchowne, tzw. ścieranie. Jest stalą wysokowęglową zawierającą 11 do 14 procent manganu. Jest tak twarda, że nie daje się jej obrabiać skrawaniem. Gotowe elementy odlewa się w formach, dlatego choć nazywana jest stalą, technicznie jest staliwem.
Najbardziej znaną stalą odporną na zużycie, w tym wypadku na ścieranie, jest tzw. stal Hadfielda. Jej odkrycie nastąpiło przypadkowo, kiedy zauważono, że w niektórych kopalniach kły koparek zużywają się wolniej niż w innych. Szczegółowa analiza składników złóż wykazała zwiększoną zawartość manganu w tych, w których kły się wolniej zużywały. Wyroby ze stali Hadfielda obrabiane są w taki sposób, że mangan tworzy znacznej wielkości ziarna w strukturze stali.
Stale odporne na zużycie stosowane są na: gąsienice pojazdów gąsienicowych, kły koparek, rozjazdy kolejowe, tramwajowe itp.
