Tommy Robredo
Z Wikipedii
Tommy Robredo Garces (ur. 1 maja 1982 w Hostalric), tenisista hiszpański, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.
Treningi tenisowe rozpoczął jako 5-latek pod kierunkiem ojca. W 1998 wygrał nieoficjalne mistrzostwa świata juniorów Orange Bowl na Florydzie (w kategorii do lat 16), a w 2000 był najlepszym juniorem w Hiszpanii oraz finalistą gry pojedynczej juniorów French Open (przegrał z Paulem-Henri Mathieu). Oficjalnie jako zawodowiec debiutował w 1998, rok później zaliczając pierwszy występ w turnieju rangi ATP Tour - doszedł do III rundy imprezy w Barcelonie, eliminując dwóch znanych rywali, Włocha Sanguinettiego i Rosjanina Safina. W 2000 udanie rywalizował w cyklu challengerów. W 2001 był w IV rundzie French Open (przegrał z Kafelnikowem) i US Open (pokonał Juana Carlosa Ferrero, odpadł z Roddickiem), po raz pierwszy osiągnął finał turnieju ATP Tour (przegrał w Casablance z Guillermo Canasem), a w lipcu świętował pierwsze zwycięstwo, pokonując w finale w Sopocie rodaka Alberta Portasa 1:6, 7:5, 7:6. Sezon 2001 zakończył w czołowej trzydziestce rankingu światowego.
Na kolejny finał turniejowy czekał do 2003 (w 2002 cztery razy przegrywał w półfinałach), a drugie turniejowe zwycięstwo odniósł w 2004, pokonując w finale w Barcelonie w pięciu setach Argentyńczyka Gastona Gaudio. W 2003 Robredo doszedł do ćwierćfinału French Open, pokonując m.in. Lleytona Hewitta i Gustavo Kuertena, a przegrywając z obrońcą tytułu Albertem Costą. Ponownie do ćwierćfinału w Paryżu doszedł w 2005. Sezon 2004 zakończył na 11. miejscu w rankingu światowym, a w maju 2006, po kolejnym finale w Barcelonie (przegranym do Nadala) awansował po raz pierwszy w karierze do czołowej dziesiątki klasyfikacji ATP. W maju 2006 wygrał także pierwszy turniej ATP Masters Series - German Open w Hamburgu (w finale z Czechem Radkiem Stepankiem).
Jako deblista do maja 2006 może pochwalić się jednym wygranym turniejem, trzema finałami, półfinałem wielkoszlemowego US Open 2004 (w parze z Rafaelem Nadalem) oraz 30. miejscem w rankingu światowym (z września 2004). Zarobki Robredo przekroczyły trzy i pół miliona dolarów. Jest graczem praworęcznym, preferującym nawierzchnię ziemną (chociaż gra dość skutecznie także na trawie), a za swoje najlepsze uderzenie uważa forhend. W Pucharze Davisa debiutował w 2002, w ćwierćfinale z USA ulegając Roddickowi (mecz z Jamesem Blake'm nie został dokończony). W 2004 miał udział w zdobyciu Pucharu Davisa przez Hiszpanię, zdobywając m.in. cenny punkt singlowy w I rundzie z Czechami (pokonał Stepanka). W finale Pucharu Davisa 2004 został wystawiony do debla z Juanem Carlosem Ferrero; Hiszpanie przegrali zdecydowanie ten mecz z Bobem i Mike'm Bryanami, ale trofeum i tak przypadło ekipie europejskiej, dla której punkty zdobywali Rafael Nadal i Carlos Moya. Robredo wystąpił ponadto na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004, dochodząc do III rundy (1/8 finału). Pokonał m.in. Francuza Santoro, a uległ Czechowi Berdychowi. Barw narodowych bronił również w Drużynowym Pucharze Świata.
Zwycięstwa turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 2001 Sopot
- 2004 Barcelona
- 2006 Hamburg, Bastad
- gra podwójna:
- 2004 Chennai (z Rafaelem Nadalem)
Finały turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 2001 Casablanca
- 2003 Stuttgart (korty ziemne)
- 2005 Estoril
- 2006 Barcelona
- gra podwójna:
- 2001 Barcelona (z Fernando Vicente)
- 2005 Estoril (z Juanem Ignacio Chelą), Stuttgart (korty ziemne, z Mariano Hoodem)
