Władysław Bodnicki
Z Wikipedii
Władysław Bodnicki (ur. 7 kwietnia 1910 w Krakowie, zm. 12 czerwca 1983 we Wrocławiu) - pisarz polski.
W 1935 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przed wojną był redaktorem miesięcznika literacko-artystycznego "Nasz Wyraz". Po 1945 działał w Związku Literatów Polskich (pełnił m.in. funkcję sekretarza oddziału krakowskiego w latach 1960-1976) oraz publikował na łamach prasy codziennej.
Debiutował jako poeta w 1929. Był autorem powieści, utworów poetyckich i scenicznych, poświęconych przede wszystkim historii i kulturze Krakowa. Do najbardziej znanych książek Bodnickiego należy cykl biograficzny o Matejce Pustelnia pod Trzema Pyskami (trzy tomy, 1956-1960, wydanie skrócone 1966); również trzyczęściowy cykl biograficzny poświęcił Wyspiańskiemu (Z rodu tytanów, 1970-1977). Ponadto autor m.in.:
- Muzy na Krupniczej (1982)
- Legendy o Wieniawskim (1957)
- Orfeusze i Syreny (1960)
- Ballady przy kawiarnianych stolikach (1969)
- Ostatni z rodu (1961)
- Cesarzowa i smerda (1963)
- Syn Popiela (1974)
- Komediant (1946, dramat o Molierze)
Pisał także felietony, recenzje, wspomnienia, reportaże z podróży. W 1965 został uhonorowany nagrodą miasta Krakowa.
Źródła:
- Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1985 (Uzupełnienia)
