Związek Powstańców Śląskich

Z Wikipedii

Związek Powstańców Śląskich - (ZPŚ) ciesząca się na Górnym Śląsku dużym autorytetem organizacja kombatancka założona w 1923 roku przez Alfonsa Zgrzebnioka. Grupowała uczestników Powstań Śląskich z 1919, 1920 i 1921 roku.

Po przewrocie majowym w 1926 roku, Walny Zjazad Delegatów Związku Powstańców Śląskich w czerwcu 1926 roku poparł rządy sanacji. To stanowisko doprowadziło do rozłamu Związku Powstańców Śląskich w związku z czym powstał istniejący do 1930 roku "Narodowy Związek Powstańców i Byłych Żołnierzy" związany z Chrześcijańską Demokracją i Wojciechem Korfantym. Grupa ta była w sporze ze Związkiem Powstańców Śląskich gdzie swoje wpływy umocnili zwolennicy Józefa Piłsudskiego. Oba te ugrupowania zwalczały się wzajemnie na łamach prasy gloryfikując swój udział w Powstaniach Śląskich i organizujac odrębne obchody rocznicowe.

W 1939 roku ochotnicy z ZPŚ walczyli na Górnym Ślasku z bojówkami niemieckimi. W latach 1939–1944 ZPŚ działał w konspiracji. W 1945 roku reaktywowano ZPŚ pod nową nazwą Związek Weteranów Powstań Śląskich, który w 1949 roku wszedł w skład ZBoWiD.

Organem prasowym Związku Powstańców Ślaskich była gazeta "Powstaniec Śląski" a od nr 9 "Powstaniec".

Główni działacze: Alfons Zgrzebniok, Jan Wyglenda, Walenty Fojkis, Karol Grzesik, Józef Grzegorzek, Maksymilian Iksal, Rudolf Kornke.

Przybudówką ZPŚ był Związek Młodzieży Powstańczej.

ZPŚ wchodził w skład Generalnego Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków Ziem Zachodnich R.P..