Παράκελσος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Παράκελσος (11 Νοεμβρίου ή 17 Δεκεμβρίου 1493 - 24 Σεπτεμβρίου 1541) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Αλχημιστές, Αστρολόγους, και Αποκρυφιστές όλων των εποχών. Το πραγματικό του όνομα ήταν Theophrastus Bombastus von Hohenheim. Ήταν ακόμα γνωστός με το ψευδώνυμο Theophrastus Philippus Aureolus Bombastus von Hohenheim. Το όνομα "Παράκελσος" το διάλεξε ο ίδιος για τον εαυτό του και σημαίνει "πέρα από τον Κέλσο". Ο Κέλσος ήταν Ρωμαίος γιατρός του 1ου αιώνα μ.Χ..
[Επεξεργασία] Βιογραφία
Ο Παράκελσος γεννήθηκε στο χωριό Αϊνζίντελντ (Einsiedeln) της Ελβετίας το 1493. Μεγάλωσε στην Αυστρία και νέος εργάστηκε σε ορυχεία. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, απ' όπου αποφοίτησε το 1510 στην ηλικία των 17. Υπάρχει η μη επιβεβαιωμένη άποψη ότι πήρε και διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο της Φερράρα.
Ταξίδεψε στην Αίγυπτο, τους Αγίους Τόπους, στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλους τόπους αναζητώντας αλχημιστές, προκειμένου να διδαχτεί την τέχνη τους. Επιστρέφοντας στην Ευρώπη γρήγορα απέκτησε φήμη.
Το 1526 πρωτοχρησιμοποίησε τη λέξη "zink" για τον ψευδάργυρο, λέξη που χρησιμοποιείται και σήμερα στις Δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες, και απ' όπου προέρχεται το σύμβολο του χημικού αυτού στοιχείου (Zn). Πειραματίστηκε ακόμα με το ανθρώπινο σώμα. Πίστευε ότι η υγεία του σώματος βασίζεται στην αρμονία του ανθρώπου (μικρόκοσμος) με τη φύση (μακρόκοσμος). Η προσέγγισή του ήταν ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπία στα μεταλλικά στοιχεία στο σώμα και ότι οι ασθένειες μπορούν να θεραπευτούν με τη χρήση χημικών ουσιών. Ο ίδιος έλεγε "Πολλοί λένε για την Αλχημεία ότι χρησιμεύει για την κατασκευή χρυσού και ασημιού. Για μένα αυτός δεν είναι ο σκοπός αλλά η δύναμη και οι αρετές (της αλχημείας) μπορεί να κρύβονται στην ιατρική". Πράγματι, υπάρχουν ευρήματα των Αλχημιστών που βρίσκουν εφαρμογή στη σημερινή ιατρική, αλλά και σε επιστήμες όπως η χημεία.
Ο Παράκελσος απέρριπτε τις Γνωστικιστικές παραδόσεις, ενώ ήταν περισσότερο οπαδός των Ερμητιστικών, Νεοπλατωνικών και Πυθαγόρειων φιλοσοφιών. Πίστευε ακόμα στην Αστρολογία, η οποία κατ' αυτόν μπορούσε να βοηθήσει στη θεραπεία των ασθενειών.
Σαν χαρακτήρας είχε τη φήμη του αλαζόνα και σύντομα δημιούργησε έχθρες με άλλους Φυσιολόγους. Κράτησε τη θέση του καθηγητή Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας για λιγοτερο από ένα χρόνο, αφού ήρθε σε σύγκρουση με συναδέλφους του επειδή έκαιγε δημοσίως βιβλία τους στα οποία εκφράζονταν απόψεις που δεν τον έβρισκαν σύμφωνο.
Στη συνέχεια περιπλανήθηκε στην Ευρώπη. Αναθεώρησε παλιά χειρόγραφα, ενώ έγραψε και δικά του κείμενα. Το 1536, εξέδωσε το Die grosse Wundartzney (Το μεγάλο βιβλίο της Χειρουργικής) και ανέκτησε έτσι ένα τμήμα της φήμης του. Σημαντικότερο έργο του θεωρείται το Philosofia sagax (υπάρχει και με τον τίτλο Astronomia magna, που είναι γραμμένο στα γερμανικά.
Πέθανε στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας το 1541.
