Esperantohuis Arnhem
 |
|---|
| Dit artikel is onderdeel van de serie Esperanto |
| Taal |
| Akademio de Esperanto | Grammatica | Woordenboek | Esperantologie | Alfabet | Telwoorden | Fundamento |
| Verenigingen |
| UEA | TEJO | BEMI | Esperanto Nederland | NEJ | Vlaamse Esperantobond | FLEJA | OSIEK | Internationale Katholieken |
| Geschiedenis |
| L.L. Zamenhof | Tijdslijn | Verklaring van Boulogne | Ido-schisma | Ata-ita-crisis | Neutraal Moresnet | Manifest van Praag | Bona Espero | Esperantostad |
| Esperantocultuur |
| Esperanto-bijeenkomst | Ĝangalo | Radio | Internacia Televido | Finvenkismo | Homaranismo | Muziek | Kabei | Pasporta Servo | Politiek | La Espero | Stelo | Symbolen | Esperantist | UK | IJK | Moedertaalsprekers | Zamenhofdag |
| Esperantoliteratuur |
| PIV | Auteurs | Esperantostrips | Esperantotijdschrift | Encyclopedie |
| Visies |
| Vergelijking met Ido | Vergelijking met Interlingua | Hervormd | Weerstand |
| Wikimedia |
| Portaal | Vikipedio | Vikivortaro | Vikicitaro | Vikifonto | Vikilibroj | Vikikomunejo | Vikispecoj |
Het Arnhems Esperantohuis (Esperanto: Esperanto-Domo) was van 1931 tot 1944 een instiuutgebouw voor de taal Esperanto. Het werd tijdens de slag om Arnhem gebombardeerd en na de oorlog afgebroken. Het huis was verbonden met het Internationaal Esperanto-Instituut.
In 1930 gaf András Cseh een Esperantocursus in Arnhem waardoor burgemeester S.J.R. de Monchy erg geboeid werd en besloot Esperantist te worden. Zo liet Monchy aan de rand van de stad het Arnhems Esperantohuis bouwen. In het voorjaar van 1931 werd het gebouw door hem geopend met een toespraak in het Esperanto en een loterij waarin waarbij zes moderne automobielen de hoofdprijzen waren.
De gemeente Arnhem nam de zorg voor het park en de buitenkant van het gebouw op zich, het instituut hoefde geen huur te betalen en moest zelf zorgen voor het interieur. Er werden kamers verhuurd aan mensen die overal ter wereld vandaan kwamen om onderwezen te worden door Cseh. Met dit geld kon het interieur weer worden betaald. Cseh gaf populaire cursussen voor toekomstig cursusleiders die met zijn les-methode de wereld in wilden trekken.
Het gebouw had een eigen salon, restaurant, terras, een groot cursus-lokaal voor een paar honderd mensen en veel hotelkamers. András Cseh had er zelf ook een kamertje en verbleef er iedere zomer, behalve in de oorlog.
