Valens
 |
|||||||||||||||||||||||
| Valens 328-378 |
|||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Voorganger: Iovianus |
Keizer van Rome 364-378 |
Opvolger: Theodosius I |
|||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||
| Tijdvak | Dynastie van Valentinianus | ||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||
- Voor de vroegere (316-317) medekeizer van Licinius zie Aurelius Valerius Valens.
Flavius Iulius Valens (328 - 9 augustus 378) was Keizer van Rome van 28 maart 364 tot 9 augustus 378.
Valens is geboren in Cibalis (het huidige Vinkovci), in het zuiden van Pannonia. Zijn vader was Gratianus de oudere, een bekende en gerespecteerde generaal. Hij was de jongere broer van Valentinianus I, die in tegenstelling tot Valens een uitgebreide militaire carrière had.
Valens werd door zijn oudere broer tot medekeizer benoemd op 28 maart 364. Hij zou het oosten van het rijk besturen en Valentinianus het westen. Valens had duidelijk een ondergeschikte rol in deze overeenkomst.
Inhoud |
[bewerk] Opstand van Procopius
Valens' eerste prioriteit was het veiligstellen van de oostelijke rijksgrens, die door zijn voorganger Iovianus in alle haast was verlaten, omdat hij naar Constantinopel wilde om ingehuldigd te worden. Halverwege hoorde Valens echter dat in Constantinopel ene Procopius, een neef van voormalig keizer Iulianus Apostata, zich uit had geroepen tot keizer.
Procopius wist veel mensen achter zich te krijgen, met name medestanders van de keizers uit de dynastie van Constantijn, waaronder veel intellectuelen, die zich door Valens onderdrukt voelden, en de dochter en weduwe van Constantius II.
Valens werd van de opstand nogal depressief en overwoog mogelijk zelfs zelfmoord. Hij besloot echter toch te vechten, maar werd gehinderd door het feit dat de meeste van zijn troepen al in Syria zaten. Valens stuurde een klein leger naar Procopius dat door laatstgenoemde snel werd omgekocht. Later in 365 werd Valens zelf bijna gevangen genomen. Van Valentinianus hoefde hij geen hulp te verwachten, want die weigerde meer te doen dan Procopius van zijn eigen gebied af te houden. Door het ontbreken van significant keizerlijk verzet kon Procopius zo grote stukken van het rijk onder zijn controle krijgen.
Pas in de lente van 366 had Valens genoeg troepen verzameld om ten strijde te trekken. Hij versloeg Procopius' leger bij Thyatira en kocht later bij Nacoleia zijn troepen om. Procopius was verslagen, maar het was nog niet eerder gebeurd dat een usurpator zo snel zo veel gebied kon veroveren.
Procopius had een bondgenootschap gesloten met de Gothen en Valens was daar logischerwijs nier erg blij mee. Daarom trok hij in 367 de Donau over om de bewuste groep Gothen, onder leiding van iudex Athanarik een lesje te leren. De Gothen vluchtten echter de Karpaten in. Valens trok zich terug over de rivier waar hij zijn leger forten liet bouwen. Twee jaar later kwam hij weer terug en werden de Gothen verslagen. Er werd meteen vrede gesloten. Valens probeerde de Gothen te isoleren en verbood hen nog handel te drijven met Rome. Hij zou er echter de wrange vruchten van plukken, want de Gothen waren een grote bron van soldaten voor het leger.
[bewerk] Oologen met Perzië en andere problemen
Na deze vrede moest Valens snel weer naar de Perzische grens, waar koning Shapur II Armenia had veroverd. Na een hoop gedoe en getouwtrek werd er een soort vrede gesloten in 371, toen de Perzen zelf werden aangevallen in het oosten. De nieuwe koning van Armenia, een jongen genaamd Pap die door Valens met veel moeite op de troon was gezet, zorgde echter voor meer problemen. Hij executeerde de bisschop van Armenië en eiste de overdracht van Romeinse steden. Valens liet hem executeren. De Perzen waren daar weer niet blij mee, en zo kwam het bijna weer tot oorlog in 375. Datzelfde jaar kwamen echter ook de Saracenen en de Isauriërs in opstand, en het lukte Valens maar net om deze neer te slaan.
[bewerk] Valens' einde
Valens had sinds 374 een tekort aan troepen, omdat Valentinianus hem had bevolen er meer te sturen naar het westen. Een asielaanvraag van een groep Gothen kwam dan ook mooi uit om het leger aan te vullen. Deze Gothen waren door de Hunnen van hun land verjaagd. Door het troepentekort konden de soldaten de verhuizing echter niet onder controle houden, en zo werden de Gothen al snel gevolgd door Hunnen en Alanen. De situatie escaleerde in 377 en de Gothen marcheerden zonder veel tegenstand Thracië binnen. Valens vroeg om hulp aan Gratianus, de opvolger van de in 375 gestorven Valentinianus, maar besloot niet op hem te wachten. Hij viel de Gothen aan op 9 augustus bij Adrianopel, en werd verpletterend verslagen. Valens stierf kort na de slag, omdat de toren waarin hij zich verschanst had in brand werd gestoken.
[bewerk] Externe links
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Valens op Wikimedia Commons. |
