Amiga 2000

Z Wikipedii

Commodore Amiga 2000 jest pierwszym komputerem rodziny Amiga umożliwiającym nieograniczoną rozbudowę. I drugim po A1000, który posiada oddzielną od komputera klawiaturę. Został wprowadzony na rynek w 1987 roku po modelu A500, a przed modelem Amiga 2500. Komputer kosztował 1500 USD. Amiga 2000 powstała z myślą o tych użytkownikach Amigi, którzy wykorzystują ją profesjonalnie i potrzebują wyposażyć komputer w elementy jakich A500 nie posiada. Specyfikacja techniczna jednostki podstawowej (bez rozszerzeń) bardzo przypomina A500, zasadnicza różnica dotyczy faktu swobodnej rozbudowy A2000.

[edytuj] Parametry

W A2000 zastosowano ten sam procesor Motorola MC68000/7.14 MHz, co w A500, mimo że od 1984 roku był już dostępny model MC68020. Pamięć RAM (CHIP RAM - pamięć graficzna która może być adresowana przez procesor i układy specjalizowane) ma rozmiar 1 MB (rev. a, b, c), 2 MB (rev. d) (w A500, to 512 kB). Układy specjalizowane OCS (rev. a, b, c), lub ECS (rev. d). System Kickstart jest zapisany w układzie pamięci ROM na płycie głównej i ma rozmiar 512 kB. Jest to Kickstart 1.2 (rev. a), Kickstart 1.3 (rev. b, c) i Kickstart 2.04 (rev. d). Pamięć operacyjną komputera można rozbudować o 8 MB RAM (na tyle pozwala 24-bitowa magistrala MC68000). Jednak na płycie głównej komputera nie ma odpowiednich złączy układów pamięci. A2000 posiada pięć slotów kart rozszerzeń w standardzie ZORRO II (transfer z procesorem z prędkością 2.5 MB/s), dwa z nich umieszczone są w jednej linii z 16-bitowymi slotami PC ISA, dalej znajdują się dwa kolejne złącza ISA. Przy zastosowaniu sprzętowego rozszerzenia pozwala to na wykorzystanie kart przeznaczonych do PC, podczas równoległej z Amiga Workbench pracy na platformie PC. Tego rodzaju sprzętowe rozszerzenia doczekały się implementacji procesora Intel 80486/50 MHz (produkty firmy Vortex serii Golden Gate wyposażone są w kontroler IDE i pamięć dla PC). A2000 posiada też slot na kartę graficzną w którym można zainstalować Video Toaster, flicker fixer i inne specjalizowane produkty. W obudowie znajduje się zasilacz 220 W, zatoczka na urządzenie 5.25", i dwie zatoczki 3.5", z czego przynajmniej jedna z nich zawiera FDD FD (880 kB).

Od 1988 roku Commodore oferował też model Amiga 2000HD. Jest to A2000 z zainstalowaną kartą rozszerzeń w slocie ZORRO II o symbolu A2091, która zawiera kontroler SCSI i dysk twardy 80 MB (przykręcony do karty). W tym samym roku karta A2091 zaczęła być montowana w Amidze 2500. Natomiast Amiga 1500 to model A2000 z zainstalowanymi dwoma stacjami FDD FD i oferowana w Wielkiej Brytanii.

[edytuj] Rozbudowa

Cena tego modelu od początku była wyśrubowana, a trzeba pamiętać, że stanowi on dopiero bazę do rozbudowy. Z takim przeznaczeniem był kupowany. Firma Commodore oferowała szerg kart rozszerzeń do A2000 (pasują one też do późniejszych modeli A3000 i A4000, gdyż sloty ZORRO III są zgodne w dół), ale to nie Commodore wprowadził na rynek najbardziej wyrafinowaną elektronikę dla Amigi. Takie firmy jak amerykańskie GVP rozumiejąc fakt, że po wyposażeniu A2000 w niezbędne elementy, jak kontroler SCSI, rozszerzenie pamięci do 8 MB, karta rozszerzeń z lepszym procesorem (wtedy nazywano to kartą turbo) z pięciu slotów ZORRO II zostaje zajętych trzy. Zaproponowano kombajny wyposażone we wszystkie te elementy na jednym rozszerzeniu (często dysk twardy był przymocowany do karty, żeby nie zajmował zatoczki 3.5") Ze szczytowych rozwiązań należy wymienić kombajn tego rodzaju z procesorem MC68030/55 MHz i koprocesorem MC68882/55 MHz, oraz produkt GVP G-Force 040/40 z procesorem MC68040/40 MHz (wewnętrznie 80 MHz), pamięcią RAM 16 MB (SIMM 40 ns) i kontrolerem FAST SCSI II. W A2000 profesjonalni użytkownicy montowali też flicker fixer, karty graficzne jak Video Toaster, który powstał dla A2000 i szereg innych rozwiązań. Komputer stawał się w pełni profesjonalną stacją roboczą. W 1988 roku firma Commodore wprowadziła na rynek model Amiga 2500, który był Amigą 2000 z kartami rozszerzeń marki Commodore. Tak wyposażony sprzęt często użytkowany był profesjonalnie mimo wprowadzenia na rynek A3000, a potem A4000. Gdyż mógł być wyposażony we wszystkie elementy tych modeli za wyjątkiem magistrali ZORRO III i układów AGA, jednak te ostatnie i tak nie miały profesjonalnego zastosowania. Ponadto Video Toaster fizycznie nie mieści się w Amidze 3000 i do czasu wprowadzenia Video Toaster 4000 tylko A2000 i A2500 mogły pomieścić go w sobie. Do smaczków tego modelu należy to, że ta wielka obudowa nadaje charakterystyczny pogłos 'tupaniu' stacji FDD (eliminowany programowo).