Antioch IV Epifanes
Z Wikipedii
Antioch IV Epifanes (gr. Επιφανής) - władca z dynastii Seleucydów, panował w latach 175 p.n.e. - 163 p.n.e.[1] Początkowo nosił imię Mithradates, które zmienił na Antioch po śmierci swego starszego brata, Antiocha. Był synem Antiocha III Wielkiego i bratem Seleukosa IV Filopatora. Antioch objął władzę po śmierci brata - Seleukosa, mimo że korona należała się synowi zmarłego. W latach 170-168 p.n.e. toczył walki z Egiptem, w wyniku których zdobył Cypr i większośc ziem egipskich. Jednakże w wyniku interwencji Rzymu musiał wycofac sie z zajętych terytoriów. Dążył równiez do hellenizacji Żydów.[1] Wraz z jego śmiercią nastąpił okres stopniowej utraty znaczenia i terytoriów przez państwo.
[edytuj] Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Praca zbiorowa, 2005, Wielka Historia Świata, t.8, Polskie Media Amer.Com, str. 250, ISBN 83-7425-033-8.
| Poprzedni władca Seleukos IV Filopator 187 p.n.e.-187 p.n.e. |
Seleucydzi | Następny władca Antioch V Eupator (164 p.n.e.-162 p.n.e.) |
