Antypapież Honoriusz II

Z Wikipedii

Honoriusz II, Piotr Cadalus (ur. ok. 1010, zm.1072) - biskup Parmy 1045-1072, antypapież w latach 1061-1072.

Piotr Cadalus pochodził z patrycjuszowskiej rodziny z Parmy. Tam też jako dziecko został przeznaczony do stanu duchownego. W 1045 został biskupem. Po śmierci Mikołaja II w Rzymie nowym papieżem został wybrany Anselm de Baggio. Niestety elekcji tej nie uznał król Henryk IV, gdyż dopuszczeni do niej byli tylko kardynałowie. Również arystokracja rzymska pozbawiona udziału w tym wydarzeniu zdecydowała się powtórzyć wybory tak, aby usatysfakcjonowały one króla niemieckiego, regentkę Agnieszkę i ich samych. 28 października 1061 ich nominatem został biskup Piotr Cadalus, którego wybór potwierdził sejm Rzeszy w Bazylei.

Antypapież Honoriusz II należał do zagorzałych przeciwników reformy kościelnej reprezentowanej przez mnicha Hildebranda. Natychmiast po wyborze rozpoczął marsz na Rzym. W kwietniu 1062 zdobył miasto i wypędził z niego papieża Aleksandra II. Nie udało mu się jednak dokonać uroczystej koronacji ani na dłużej pozostać w mieście. Został z niego wyparty przez wojska księcia Lotaryngii. Schronił się w Parmie. W tym sanmym czasie w Augsburgu i w Rzymie zebrał się sąd, którego zadaniem było rozpatrzenie żądań obu biskupów do sprawowania godności papieskiej. Do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia w 1063 Aleksander II i Honoriusz II nawzajem się ekskomunikowali. Piotr Cadalus próbował również ponownego zdobycia papieskiej stolicy, ale zamierzonego planu nie osiągnął, gdyż znów został wyparty. Schizmę zakończył w 1064 król niemiecki, który ostatecznie przestał popierać antypapieża i opowiedział się za Aleksandrem II.

Honoriusz II opuszczony przez rzymską arystokrację i niemieckich stronników stracił wszelkie wpływy i nie odgrywał później żadnej większej roli. Wrócił do Parmy, gdzie do końca życia pozostawał miejscowym biskupem.