Artur Tudor

Z Wikipedii

Artur Tudor (ur. 20 września 1486 w Winchester, zm. 2 kwietnia 1502 w zamku Ludlow) - najstarszy syn króla Anglii - Henryka VII Tudora i Elżbiety York, córki króla Anglii Edwarda IV.

Urodził się w Winchesterze, uznawanym za stolicę pierwszych władców brytyjskich i został nazwany na cześć legendarnego króla Artura, po części dlatego, że jego rodzice wierzyli, że odbuduje wielkość angielską a po części żeby przypomnieć o Walijskich korzeniach rodziny Tudorów. Od urodzenia był księciem Kornwalii, a 29 listopada 1489 został księciem Walii i hrabią Chester. Podobnie jak ojciec, Artur miał rude włosy, małe oczy i charakterystyczny dla Tudorów zadarty nos.

W wieku dwóch lat, na mocy pokoju w Medina del Campo, Artur został zaręczony z Katarzyną Aragońską, córką Ferdynanda II Aragońskiego i Izabeli I Kastylijskiej. Ślub Artura i Katarzyny odbył się 14 listopada 1501.

Niedługo po ślubie Artur z żoną wyjechali do zamku Ludlow na pograniczu walijskim, gdyż Artur został mianowany zarządcą Marchii Walijskich. Na wiosnę 1502 Artur dostał gorączki i zmarł. Jego śmierć była ciosem dla pary królewskiej. Książę został pochowany w katedrze w Worcester. Jego tytuły odziedziczył jego młodszy brat Henryk, książę Yorku, który w 1509. poślubił wdowę po bracie.

Nie jest pewne, czy małżeństwo Artura i Katarzyny zostało skonsumowane. Wykorzysta to później Henryk VIII, by uzyskać rozwód, ale sprzeciw papieża doprowadzi do zerwania z Rzymem i utworzenia Kościoła Anglikańskiego.

Poprzednik Edward Middleham

Książę Walii 1489-1502

Następca Henryk Tudor