Żarnowiec miotlasty
Z Wikipedii
Żarnowiec miotlasty | |
![]() |
|
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | bobowce |
Rodzina | bobowate |
Rodzaj | żarnowiec |
Gatunek | żarnowiec miotlasty |
Nazwa systematyczna | |
Sarothamnus scoparius (L.) Wimm.) | |
Synonimy | |
Cytisus scoparius Lk. | |
![]() |
Żarnowiec miotlasty (Sarothamnus scoparius) - gatunek krzewu z rodziny bobowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie, także w Polsce (pas nadmorski, zach. część niżu i pogórze). Uprawiany i dziczejący. Status gatunku we florze Polski: kenofit, efemerofit.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Miotlasty krzew osiągający 1,5 do 2 m wysokości.
- Łodyga
- Kanciaste, rózgowate gałązki, przez większą część roku zielone. Na wierzchołkach są bezlistne, lub mają tylko drobne, pojedyncze listki. Pędy obficie rozgałęzione.
- Liście
- Drobne, trójlistkowe, najwyższe niepodzielone.
- Kwiaty
- Żółte, duże, osadzone po 1 lub dwa w kątach liści wzdłuż prawie całych pędów. Pręcików 10 zrośniętych w rurkę, słupek jeden.
- Owoce
- Strąki długości ok. 5 cm, początkowo zielone, jedwabisto owłosione, później brunatnoczarne, pękające.
- Biotop, wymagania
- Piaszczyste i suche zbocza, ugory, poręby, wrzosowiska. Bywa czasami wysiewany dla zwierząt leśnych. Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Pruno-Rubion fruticosi, Ass. Frangulo-Rubetum plicati, Ass. Calluno-Sarothamnetum (opt.) [1]
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna - uprawiany ze względu na swoje oryginalne, żółto kwitnące pędy.
- Roślina włóknodajna
- Wykorzystywany do umacniania wydm. Dawniej z jego gałązek sporządzano na wsi miotły.
- Roślina lecznicza
- Surowiec zielarski: ziele żarnowca (Herba Sarothamni), pozyskuje się z niego sparteinę.
- Skład chemiczny: alkaloidy chinolizydynowe do 1,5% (sparteina, sarotaminina, lupanina), flawonoidy, tyramina, dopamina.
- Działanie: zmniejsza wrażliwość i przewodnictwo nerwowe w mięśniu sercowym, a tym samym częstotliwość i amplitudę skurczów. Leki na bazie sparteiny stosuje się przy migotaniu przedsionków, częstoskurczu, przy zaburzeniach krążenia obwodowego. Stosowany także w celu wywoływania i pobudzania skurczów porodowych.
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.