10.5 cm FlaK 39
Z Wikipedii
| 10.5 cm FlaK 39 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Niemcy |
| Producent | Rheinmetall |
| Rodzaj | armata przeciwlotnicza |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber | 105 mm |
| Długość lufy | 6658 mm 5531 mm (części gwintowanej) |
| Donośność | 12 800 m (pionowa) |
| Prędkość pocz. pocisku | 880 m/s (pocisk o masie 15,1 kg) |
| Długość | 10 310 mm |
| Szerokość | 2450 mm |
| Wysokość | 2900 mm |
| Masa | 14 600 kg (marszowa) 10 240 kg (bojowa) |
| Kąt ostrzału | -3° do +85° (w pionie) 360° (w poziomie) |
| Obsługa | 10-12 osób |
10.5 cm FlaK 39 - niemieckie ciężkie działo przeciwlotnicze kalibru 105 mm, używane w czasie II wojny światowej.
W 1933 roku rozpoczęto w Niemczech prace nad działem przeciwlotniczym kalibru 105 mm. W 1935 roku prowadzono badanie prototypów powstałych w firmach Krupp i Rheinmetall, po których zdecydowano o przyjęciu do uzbrojenia armaty Rheinmetall (miała ona oznaczenie zakładowe Gerät 38). Otrzymała ona wojskowe oznaczenie 10.5 cm FlaK 38. Wyprodukowano niewiele dział tego typu, ponieważ wkrótce przyjęto na uzbrojenie zmodernizowaną odmianę tego działa pod oznaczeniem 10.5 cm FlaK 39, wyposażoną w zmodyfikowany elektryczny układ obrotu i podniesienia oraz przystosowanej do współpracy z centralnym systemem kierowaniem ognia.
Pomimo, że armaty FlaK 38 i 39 z wyglądu przypominają powiększoną wersję 8.8 cm Flak 18, były od niej znacznie bardziej skomplikowane i w związku z tym znacznie droższe. Okazało się jednak, że ich skuteczność niewiele przewyższa działa 88 mm, dlatego planowano zakończenie produkcji armat przeciwlotniczych 105 mm po rozpoczęciu masowej produkcji armaty 8.8 cm FlaK 41. Do przerwania produkcji jednak ostatecznie nie doszło i w momencie zakończenia wojny armia niemiecka posiadała 1850 dział FlaK 38 i 39. Zaprojektowano także działo 10.5 cm FlaK 40 wyposażone w dłuższą lufę, ale nie było ono produkowane seryjnie.
Działa przeciwlotnicze FlaK 38/39 były projektowane jako broń mobilna, ale okazało się że przejście tak ciężkich dział położeniami bojowego w marszowe i odwrotnie jest długa i skomplikowaną operacją. Dlatego większość dział została ustawiona na stałych pozycjach, a 116 zainstalowano na wagonach kolejowych.
[edytuj] Bibliografia
- Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes £ Noble Books, 1998. ISBN 0-7607-1022-8.
|
2.8 cm sPzB 41 • 3.7 cm PaK 36 • 4.2 cm PaK 41 • 4.7 cm PaK • 5 cm PaK 38 • 7.5 cm PaK 97/38 • 7.5 cm PaK 39 • 7.5 cm PaK 40 • 7.5 cm PaK 41 • 7.62 cm PaK 36(r) • 8.8 cm PaK 43 • 12.8 cm PaK 44
|
|
|
7.5 cm Le.IG 18/Le.GebIG 18/IG L/13 • 7.5 cm IG 37 • 10.5 cm le.F.H.18 • 10.5 cm le.F.H.18(M) • 10.5 cm le.F.H.18/40 • 10.5 cm K 18 / K 18/40 / sK 42 • 15 cm IG 33 • 15 cm K 16 • 15 cm sFH 18 • 15 cm K 18 • 15 cm K 39 • 17 cm K 18 • 21 cm K 38 • 21 cm M 18 • 24 cm K 3 • 28 cm KH • 35.5 H M.1
|
|
|
2 cm FlaK 30 • 2 cm FlaK 38 • 3.7 cm FlaK 18/36/37 • 3.7 cm FlaK 36/37/43 • 5 cm FlaK 41 • 8.8 cm FlaK 18/36/37/41 • 10.5 cm FlaK 38/39 • 12.8 cm FlaK 40
|
|
|
Artyleria górska i inne
|
|
