1 Dywizja Wolnych Francuzów
Z Wikipedii
1 Dywizja Wolnych Francuzów (fr. 1ère division française libre) – francuska jednostka wojskowa podporządkowana gen. Charles'owi de Gaulle’owi istniejąca podczas II wojny światowej
Dywizja została sformowana 1 sierpnia 1940. Na jej czele stanął płk Raoul Magrin-Vernerey. We wrześniu część jednostki wzięła udział w swoich pierwszych walkach w rejonie Dakaru, gdzie bezskutecznie próbowała doprowadzić do przejścia sił francuskich wiernych władzom Francji Vichy na stronę aliantów. Pozostałe jej oddziały walczyły w Gabonie i podczas kampanii przeciwko Włochom w Erytrei.
W maju 1941 przeorganizowano ją w Tel Awiwie w 1 Lekką Dywizję Wolnych Francuzów. Od 8 czerwca do 11 lipca brała ona udział w walkach z wojskami Vichy w trakcie Operacji "Exporter" (Kampanii syryjsko-libańskiej). W sierpniu Dywizja została rozwiązana, a jej poszczególne brygady służyły oddzielnie pod rozkazami aliantów. Wolni Francuzi brali udział m.in. w ciężkich walkach z Niemcami w rejonie Bir Hakeim i El Alamein.
1 lutego 1943 ponownie utworzono 1 Dywizję Wolnych Francuzów. Walczyła ona następnie w kampanii w Tunezji w kwietniu-maju. Przez kilka miesięcy stacjonowała w Libii, po czym wzięła udział w kampanii włoskiej od kwietnia do lipca 1944 wyekwipowana i uzbrojona w styczniu przez Amerykanów. Podczas kampanii Dywizja została przemianowana na 1 Zmotoryzowaną Dywizję Piechoty i ostatecznie na 1 March. W sierpniu Wolni Francuzi wylądowali w południowej Francji w ramach Operacji "Dragon". W składzie 1 Armii Francuskiej walczyli z Niemcami w Prowansji i Wogezach, a następnie w Alzacji. W styczniu 1945 bronili obszaru Strasburga przeciwko desperackiej ofensywie niemieckiej 19 Armii, ponosząc bardzo duże straty (rozbity został 24 batalion March). Krótko potem Dywizja uczestniczyła w walkach w rejonie Colmaru w składzie 2 Korpusu Francuskiego. W marcu została przerzucona z Alzacji we francuskie Alpy, gdzie do końca wojny wyzwalała obszary zajęte przez Włochy w 1940.
Podczas wojny dywizja straciła ponad 4 tys. żołnierzy zabitych.
[edytuj] Dowódcy
- płk Raoul Magrin-Vernerey
- gen. Paul Legentilhomme
- gen. Marie Pierre Kœnig
- gen. Edgard de Larminat
- gen. Diego Brosset
- gen. Pierre Garbay
[edytuj] Skład organizacyjny
Czerwiec 1941
- 1 Brygada
- 1 Batalion Legii Cudzoziemskiej
- 1 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
- 2 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
- 1 Bateria Artylerii
- 2 Brygada
- 1 Batalion Piechoty Morskiej
- 3 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
- 4 Batalion Marszowy (Senegalczycy)
- 2 Bateria Artylerii
- Kompania Przeciwpancerna
Sierpień 1944
- 1 Brygada
- 1 Batalion Legii Cudzoziemskiej
- 2 Batalion Legii Cudzoziemskiej
- 22 Północnoafrykański Batalion Marszowy
- 2 Brygada
- 4 Batalion Marszowy
- 5 Batalion Marszowy
- 11 Batalion Marszowy
- 4 Brygada
- 21 Batalion Marszowy
- 24 Batalion Marszowy
- Batalion Piechoty Marynarki Wojennej i Pacyfiku
- 1 Pułk Fizylierów Marynarki Wojennej (Batalion Zwiadowczy)
- 1 Pułk Artylerii
- 21 Grupa Artylerii Przeciwlotniczej
- 1 Bojowy Batalion Saperów
- 1 Batalion Łączności
- 101, 102 i 103 Kompanie Transportowe
- 1 Oddział Kierowania Ruchem Drogowym
- 9 Kompania Kwatermistrzowska
- 1 Grupa Zaopatrzeniowa
- 1 Batalion Medyczny
- Kobieca Sekcja Marynarki Wojennej Ewakuacji Medycznej
