1 Wschodnia Eskadra Lotnicza
Z Wikipedii
1 Wschodnia Eskadra Lotnicza (niem. 1. Ostflieger Staffel) – rosyjska kolaboracyjna jednostka lotnicza w służbie Niemiec podczas II wojny światowej.
Eskadra została utworzona w grudniu 1943 r. spośród jeńców wojennych z Armii Czerwonej (pilotów, nawigatorów, strzelców pokładowych). Przeniesiono ich do obozu w Krzywólce koło Suwałk, gdzie byli traktowani o wiele lepiej niż pozostali jeńcy – zostali umundurowani, dostawali racje żywnościowe równe niemieckim oraz płacono im żołd w wysokości 16 marek miesięcznie. Dowództwo jednostki objął rosyjski emigrant kpt. Michaił W. Tarnowski. Oficerem nadzorującym był Niemiec, od którego nazwiska eskadrę nazywano też nieformalnie "Grupą Holtersa" (Gruppe Holters). Na froncie jednostka prowadziła zadania związane z powietrznym rozpoznaniem oraz przerzucaniem za linie sowieckie materiałów propagandowych i spadochroniarzy-zwiadowców. Niemcy wyposażyli ją w samoloty sowieckie i niemieckie: zdobyczne Polikarpow Po-2 (kukuruźniki) i UT-2 oraz szkolne Arado Ar-69 i Gotha Go-145. Wykonała ona ok. 100 lotów, tracąc 3 maszyny oraz 9 zabitych i 12 rannych. Eskadra istniała do września 1944 r., kiedy ją rozformowano wraz z innymi wschodnimi jednostkami lotniczymi Luftwaffe. Niemcy przekształcili ją w pomocniczą grupę Luftwaffe i przenieśli na obszar Czech. Na jej bazie powstało na przełomie 1944 i 1945 r. lotnictwo Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji.
[edytuj] Bibliografia
Hasło opracowano na podstawie:
- Jarosław W. Gdański, Zapomniani żołnierze Hitlera, Warszawa 2005
