253 Mathilde

Z Wikipedii

(253) Mathilde
Planetoida Matylda widziana z sondy NEAR
Planetoida Matylda widziana z sondy NEAR
Odkrywca Johann Palisa
Data odkrycia 12 listopada 1885
Nr kolejny planetoidy 253
Charakterystyka orbity (J2000)
Występowanie
planetoidy		 Pas główny
Średnia odległość
od Słońca		 2,64724 j.a.
Mimośród 0,26522
Peryhelium 1,943 j.a.
Aphelium 3,35 j.a.
Okres obiegu
wokół Słońca		 4 lat 111 dni 21 godzin
Średnia prędkość
orbitalna		 17,98 km/s
Nachylenie orbity
względem ekliptyki		 6,70777°
Charakterystyka fizyczna
Średnica 66×48×46 km
Masa 1,033 × 1017 kg
Średnia gęstość 1,3 g/cm3
Okres obrotu
wokół własnej osi		 (17 d 9 h 30 m) h
Albedo 0,04
Jasność absolutna 10,2 m
Typ spektralny Typ C
Średnia temperatura powierzchni ~174K
Satelity naturalne brak

253 Mathilde to jedna z mniejszych planetoid z pasa głównego.

Spis treści

[edytuj] Odkrycie

Planetoida została odkryta 12 listopada 1885 w Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez austriackiego astronoma Johanna Palisę. Obiekt ten nosi imię żony francuskiego astronoma Moritza Loewy'ego.

[edytuj] Orbita

Orbita 253 Mathilde jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 6,738°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4,31 roku, krążąc w średniej odległości 2,647 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 17,98 km/h.

[edytuj] Właściwości fizyczne

253 Mathilde ma bardzo nieregularny kształt, jej rozmiary to 66×48×46 km. Jej albedo jest niskie i wynosi 0,04, a jasność absolutna to 10,2m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga ok. 174 K. Planetoida ta zalicza się do asteroid typu C. Na jej powierzchni występują związki węgla, dlatego też jest ona bardzo ciemna, zbudowana z takich samych materiałów co meteoryty z grupy chondrytów węglowych.Asteroida ta obraca się wokół własnej osi bardzo długo, bo w czasie 17 dni 9 godzin i 30 minut.

Na powierzchni można dostrzec wiele małych kraterów oraz jeden – w porównaniu do wielkości samej planetoidy - ogromnych rozmiarów. Jest to krater uderzeniowy o głębokości ok. 10 km. Uderzenia o tak wielkiej sile, która spowodowała powstanie tego krateru, Mathilde z pewnością by nie przetrwała w jednym kawałku. Stąd wysnuwa się wniosek, że jest ona zlepkiem wielu okruchów skalnych, które "trzymają się" razem dzięki sile przyciągania.

[edytuj] Badania bezpośrednie

27 czerwca 1997 roku sonda kosmiczna NEAR Shoemaker przeleciała w niewielkiej odległości od 253 Mathilde. Wykonała wiele zdjęć, dzięki którym więcej wiedziemy o tym małym obiekcie.

[edytuj] Lista tworów geologicznych na powietrzni 253 Mathilde

Ze względu na swoją bardzo ciemną (ciemniejszą od węgla) powierzchnię, kraterom na Mathilde nadano nazwy pochodzące od różnych słynnych regionów na Ziemi, w których wydobywa się węgiel kamienny.

Krater Nazwa pochodzi od
Aachen Akwizgran, Niemcy
Baganur Baganur, Mongolia
Benham Benham, Kentucky, USA
Clackmannan Clackmannan, Wielka Brytania
Damodar Damodar, Indie
Enugu Enugu, Nigeria
Ishikari Ishikari, Japonia
Jerada Dżarada, Maroko
Jixi Jixi, Chiny
Kalimantan Kalimantan, Indonezja
Karoo Karoo, Republika Południowej Afryki
Kuznetsk Kuźnieck, Rosja
Lorraine Lorraine, Francja
Lublin Lublin, Polska
Maritsa Maritsa, Bułgaria
Matanuska Matanuska, Alaska, USA
Mulgildie Mulgildie, Australia
Oaxaca Oaxaca, Meksyk
Otago Otago, Nowa Zelandia
Quetta Quetta, Pakistan
Similkameen Similkameen, Kanada
Teruel Teruel, Hiszpania
Zulia Zulia, Wenezuela

[edytuj] Zobacz też

[edytuj] Linki zewnętrzne


... | Poprzednia planetoida | 253 Mathilde | Następna planetoida | ...