6 Dywizja Pancerna (niemiecka)
Z Wikipedii
6 Dywizja Pancerna (niem. 6. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Została sformowana zgodnie z rozkazem z dnia 18 października 1939 roku po przeformowaniu 1 Dywizji Lekkiej.
W grudniu 1939 roku weszła w skład Grupy Armii B i została przeniesiona do Nadrenii, gdzie do czerwca 1940 roku znajdowała się w odwodzie. W czerwcu 1940 roku weszła w skład Grupy Pancernej Guderiana i wzięła udział w walkach we Flandrii oraz w północnej Francji. Po zakończeniu walk we Francji przeniesiona do Prus Wschodnich.
W maju 1941 roku weszła w skład 4 Grupy Pancernej Grupy Armii Północ. Wzięła udział w ataku na ZSRR atakując na kierunku północnym w kierunku Leningradu. W październiku 1941 roku przeniesiona do Grupy Armii Środek (początkowo w składzie 4 Grupy Pancernej, a następnie 9 Armii), walczy na kierunku moskiewskim. W trakcie kontrofensywy radzieckiej w grudniu 1941 roku walczy początkowo pod Moskwą, a następnie cofa się w kierunku Rżewa. W czasie tych walk ponosi ciężkie straty w ludziach i sprzęcie, przestając być zdolna do walki.
W maju 1942 roku zostaje wycofana z frontu i skierowana do Francji, gdzie zostaje uzupełniona. We Francji przebywa do grudnia 1942 roku, kiedy to ponownie zostaje skierowana na front wschodni, gdzie wchodzi w skład nowo utworzonej Grupy Armii „Don” w składzie 4 Armii Pancernej. Biorąc udział w próbie odblokowania 6 Armii otoczonej w Stalingradzie. Następnie bierze udział w walkach w rejonie Charkowa.
W lipcu 1943 roku wzięła udział w operacji „Cytadela” walcząc w rejonie Biełgorodu, w składzie 4 Armii Pancernej Grupy Armii Południe. Następnie cofa się w walkach walcząc nad Dnieprem i południu Ukrainy. W lipcu 1944 roku zostaje wycofana do rezerwy i przerzucona początkowo do Polski, aby w październiku 1944 roku obsadzić linię rzeki Narwi, której broni do stycznia 1945 roku.
W styczniu 1945 roku jeszcze przed rozpoczęciem ofensywy styczniowej zostaje przerzucona na Węgry, gdzie bierze udział w obronie Budapesztu. Następnie wycofuje się do Austrii a potem do Czechosłowacji. Kapituluje w maju 1945 roku w rejonie Brna przed wojskami radzieckimi.
[edytuj] Dowódcy:
- gen. mjr Werner Kempf (1939 – 1941)
- gen. por. Franz Landgraf (1941 – 1942)
- gen. por. Erhard Raus (1942 – 1943)
- gen. por. Walther von Hünersdorff (1943)
- gen. mjr Wilhelm Crisolli (1943)
- gen. por. Rudolf Freiherr von Waldenfels (1943 – 1945)
[edytuj] Skład:
[edytuj] 1940
- 11 pułk pancerny (Panzer-Regiment 11)
- 65 batalion pancerny (Panzer-Abteilung 65)
- 6 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 6)
- 4 pułk strzelców (Schützen-Regiment 4)
- 6 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 6)
- 76 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 76)
- 57 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 57)
- 41 batalion przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 41)
- 57 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 57)
- 82 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 82)
[edytuj] 1943
- 11 pułk pancerny (Panzer-Regiment 11)
- 4 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 4)
- 114 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 114)
- 76 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 76)
- 6 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 6)
- 298 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 298)
- 41 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Abteilung 41)
- 57 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 57)
- 82 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 82)
