Adolf Galland
Z Wikipedii
| Adolf Galland | |
 Adolf Galland udzielający instrukcji pilotom myśliwskim |
|
| Urodzony | 19 marca 1912 Westerholt, Niemcy |
| Zmarł | 9 lutego 1996 |
Adolf Galland (19 marca 1912 - 9 lutego 1996), niemiecki pilot, as myśliwski i dowódca lotnictwa podczas II wojny światowej.
Urodził się 19 marca 1912 w Westerholt w Westfalii Pilotażu uczył się w Niemczech i Włoszech, wstępując od 1933 do nowo utworzonego niemieckiego lotnictwa wojskowego Luftwaffe. Od 1937 r. walczył w Hiszpanii w Legionie Condor na myśliwcach He-51.
Podczas II wojny światowej, w kampanii wrześniowej był dowódcą eskadry w dywizjonie szturmowym. Następnie w kwietniu 1940 został przeniesiony do lotnictwa myśliwskiego, w szeregach którego latał do roku 1942. Początkowo latał w dywizjonie Jagdgeschwader 27 (JG-27), od czerwca 1940 w JG-23, następnie JG-26. Uczestniczył w bitwie o Anglię, latając na myśliwcach Bf 109. W lipcu został awansowany na stopień majora, następnie Kommodore i w listopadzie Oberstleutnant. Do końca bitwy o Anglię miał na "koncie" 58 zwycięstw powietrznych. Jedynie raz został zestrzelony 21 czerwca 1941.
W listopadzie 1941 odniósł 97. zwycięstwo, po czym w wieku 29 lat został mianowany generalnym inspektorem lotnictwa myśliwskiego na miejsce Wernera Möldersa, który zginął w wypadku. Galland między innymi organizował osłonę powietrzną przedarcia się przez kanał La Manche niemieckich krążowników liniowych (Channel Dash) i następnie obronę powietrzną Niemiec. Był doskonałym pilotem myśliwskim, racjonalizatorem, wielkim zwolennikiem wprowadzenia do lotnictwa myśliwskiego samolotów odrzutowych Me 262 (na których latał następnie w końcowym etapie wojny w stworzonej przez siebie elitarnej jednostce). Krytykując często poglądy swojego zwierzchnika Göringa, został w końcu przez niego obarczony winą za brak sukcesów lotnictwa myśliwskiego i usunięty ze stanowiska inspektora lotnictwa w styczniu 1945, co spotkało się z otwartym sprzeciwem części pilotów. Na stanowisku tym zastąpił go Gordon Gollob.
W marcu 1945 Galland sformował elitarną jednostkę myśliwską JV-44 (Jagdverband), którą dowodził do 26 kwietnia 1945, kiedy to jego samolot został zestrzelony i Galland odniósł rany na skutek awaryjnego lądowania. Bilans jego walk od 1937 do 1945 roku to 104 samoloty zestrzelone w 612 lotach bojowych (inne dane: 103). Został on odznaczony szeregiem orderów, w tym jako jeden z nielicznych, Krzyżem Rycerskim (Ritterkreuz) z diamentami, mieczami i liśćmi dębu.
14 maja 1945 Galland trafił do niewoli, pozostając jeńcem wojennym do 1947. Po wojnie pracował na rzecz lotnictwa brytyjskiego (RAF), robiąc wykłady z taktyki. Na zaproszenie prezydenta Juana Perona od 1948 uczestniczył w organizacji szkół lotniczych Argentyńskich Sił Powietrznych i szkoleniu tamtejszych pilotów. W 1955 powrócił do Niemiec. W 1954 ożenił się z Sylvinią von Donhoff. W 1957 opublikował autobiografię Die Ersten und die Letzten ("Pierwsi i ostatni").
