Auto sacramental
Z Wikipedii
Auto sacramental gatunek alegorycznego dramatu religijnego, którego głównym tematem były dogmaty związane z Eucharystią, ukształtowany w XVI wieku w Hiszpanii. Autos sacramentales były wystawiane w trakcie uroczystości Bożego Ciała, istniały jednak też inne sztuki podobnego typu o tematyce zaczerpnietęj z Nowego Testamentu, autos.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Za pierwowzór autos, uchodzą liczne w pierwszej połowie XVI wieku Farsa sacramental przedstawienia religijne o charakterze ludowym, często anonimowych autorów. W utworach tych występowały już typowe dla autos alegoryczne postacie, nie posiadały one jednak rozwiniętych wątków dramatycznych. Pierwsze właściwe autos powstały, już pod tą nazwą, w latach 70. XVII wieku a ich najbardziej znanym autorem był wówczas Juan de Timoneda. Gatunek rozwijał się znacznie w następnym stuleciu, dzięki mecenatowi Kościoła, Króla, oraz najbogatszych miast. Autos pisali najwięksi twórcy Hiszpańscy tych czasów, jak: Lope de Vega, Tirso de Molina, Pedro Calderón de la Barca. W wieku osiemnastym autos podupadły, wraz z całą literaturą hiszpańską tych czasów, dodatkowo atakowane przez publicystów oświeceniowych. Ostatecznie wystawianie autos zostało zakazane przez Karola III w 1765 roku.
[edytuj] Postacie
Większość postaci występujących w autos była, bądź to wprost personifikacjami jak: Człowiek, Wzrok, Słuch, Roztropność, Piękno, Świat, Rozum, Wiara, Grzech, bądź postaciami biblijnymi, lub mitologicznymi mającymi uosabiać jakieś wyżej wymienione (lub inne) idee. Obok takich postaci występowali także często Bóg i Szatan
[edytuj] Treść
Celem autos było udramatyzowane przedstawienie katolickich dogmatów, przede wszystkim tych związanych z Eucharystią. Początkowo robiono to w formie rozmowy w której, po prostu objaśniano ich treść później, wraz z rozwojem gatunku wprowadzano coraz więcej elementów konfliktu dramatycznego. Rozwijała się także strona ideowa utworów wprowadzano wątki poboczne ukazujące całość nauki Kościoła i światopoglądu chrześcijańskiego.
