Benzyna syntetyczna
Z Wikipedii
Benzyna syntetyczna - paliwo syntetyczne, rodzaj benzyny otrzymywany wyniku syntezy chemicznej o składzie zależnym od surowców wyjściowych i metody otrzymywania. Metodami tymi są:
- Uwodornienie węgla rozdrobnionego i zmieszanego z ciężkimi olejami i katalizatorami pod ciśnieniem 300-700 atm w podwyższonej temp. (metoda Bergiusa); otrzymane produkty rozdestylowuje się na frakcje,
- z gazowych węglowodorów przez alkilowanie,
- Synteza Fischera-Tropscha.
Spis treści |
[edytuj] Benzyna syntetyczna w czasie II wojny światowej
Badania nad upłynnianiem węgla prowadzono w latach 20. XX w. w Niemczech, głównie z tego powodu, że kraj ten po I wojny światowej został odcięty od źródeł ropy naftowej. Pierwszy proces upłynniania został wynaleziony w latach 20. XX w. przez Franza Fischera i Hansa Tropscha z Instytutu Cesarza Wilhelma. W czasie II wojny światowej był on stosowany do produkcji benzyny na potrzeby zbrojeniowe przez Niemcy i Japonię. W szczytowym okresie produkcji w Niemczech wytwarzano 124 000 baryłek benzyny na dobę co dało łącznie 6,5 miliona ton w 1944 r. [1]
[edytuj] Badania państwowe po II wojnie światowej w USA
Po II wojnie światowej część niemieckich naukowców zajmujących się upłynnianiem węgla zatrudnił rząd Stanów Zjednoczonych w ramach operacji Paperclip. Prace badawcze nad wdrożeniem tej technologii w USA prowadzono od 1944 r. w ramach Synthetic Liquid Fuels Program. Program ten jednak, ze względu na niskie ceny ropy naftowej zarzucono w 1955 r. Niemniej w ramach tego projektu uruchomiono kilka dużych instalacji do procesu Fishera-Tropsha, które istnieją do dzisiaj, jako rodzaj rezerwy strategicznej. [2]
Program ten został uruchomiony ponownie w 1979 r. po wybuchu drugiego kryzysu paliwowego. Uruchomiono wtedy państwową Synthetic Fuels Corporation, która jednak po spadku cen ropy została po paru latach zlikwidowana.
Do idei upłynniania węgla powrócono w USA na początku XXI w. Departament Obrony USA rozpoczął w 2000 r. projekt uniezależniania Armii USA od dostaw importowanych paliw. W ramach tego rozwijane są technologie biopaliw oraz produkcji paliw z gazu ziemnego i węgla. W ramach tego projektu powstała firma Syntroleum, która zaczęła zaopatrywać NASA i US Air Force w paliwo syntetyczne produkowane w procesie Fishera-Tropscha.[3].
[edytuj] Współczesna produkcja komercyjna
W 2006 r. głównym producentem komercyjnym benzyny syntetycznej był koncern Sasol z Republiki Południowej Afryki. Koncern ten posiada fabrykę do produkcji benzyny syntetycznej w miejscowości Secunda w RPA o zdolności wytwarzania 150 000 baryłek na dobę.[4]. Innymi koncernami które posiadają instalacje do produkcji benzyny syntetycznej są m.in: Shell, Exxon, Statoil, Rentech i Syntroleum.[5]
[edytuj] Benzyna syntetyczna w Polsce
W czasie II wojny światowej w Policach działa jedna z największych niemieckich fabryk benzyny syntetycznej należąca do IG Farben. Fabryka ta popadła w ruinę po zakończeniu wojny.[6]
W 2005 r. Kompania Węglowa S.A. ogłosiła zamiar zbadania opłacalności produkcji benzyny syntetycznej z węgla metodą Fishera-Tropscha.[7].
Przypisy
- ↑ "The Early Days of Coal Research", USDOE
- ↑ Zbiór dokumentów na temat Synthetic Liquid Fuels Program.
- ↑ Hernandez, Jason, "SECAF certifies synthetic fuel blends for B-52H", Aerotech News and Review, August 10, 2007
- ↑ Broszura informacyjna firmy Sasol
- ↑ Alexander H. Tullo, Catalyzing GLT Gas-to-liquids fuels are becoming a reality and looming as a robust market for catalysts, Chemical & Engineering News, 81(29), 18, 2003.
- ↑ Jan Matura, "Historia Polic od czasów najstarszego osadnictwa do II wojny światowej", Police 2002
- ↑ Kompania Węglowa pracuje nad benzyną z węgla, Portal górniczy Teberia, 03-11-2005
